Wymogi formalne związane ze stanowieniem prawa miejscowego. Zacznijmy od tego, jakie są wymogi proceduralne aktów prawa miejscowego wynikające z ustaw ustrojowych oraz z ustaw materialnych szczegółowych. Trzeba zacząć od tego, że ani przepisy konstytucji ani przepisy ustaw ustrojowych nie zawierają pełnego unormowania procedury stanowienia aktów prawa miejscowego. W ustawach ustrojowych wprowadzono tylko nieliczne przepisy mający w istocie charakter regulacji fragmentarycznych. Art. 18 pkt. 1 ustawy o administracji rządowej wprowadza np. wymóg uzgodnienia wszystkich aktów prawa miejscowego organów administracji niezespolonej z wojewodą. Art. 43 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym oraz art. 89 ust. 2 ustawy o samorządzie wojewódzkim zawiera np. tylko wymóg, aby przed ogłoszeniem aktów prawa miejscowego zostały te akty podpisane przez przewodniczącego Rady Powiatu i przewodniczącego Sejmiku wojewódzkiego. Ustawy szczegółowe (materialne), które zawierają upoważnienia do wydawania aktów prawa miejscowego niekiedy wprowadzają szczegółowe wymogi proceduralne. Jako przykłady wskazać należy ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdzie w art. 14-27 wskazano w sposób szczegółowy nie tylko treść, jaka musi być zawarta w akcie zagospodarowania przestrzennego, ale również jak powinna wyglądać procedura uchwałodawcza, a zatem wskazano kto, w jaki sposób opracowuje projekt danej uchwały, przepisy zawierają obowiązek wyłożenia projektu do publicznego wglądu, przepisy te wymieniają wszystkie podmioty, które opiniują i uzgadniają projekt. Tak samo przykładem jest ustawa o przeciwdziałaniu narkomani, w której przewidziano wymóg porozumienia się z ministrem właściwym do spraw zdrowia, rolnictwa, a więc projekty uchwał muszą być uzgodnione, co wynika z tych ustaw szczegółowych. I teraz procedura przygotowywania, opracowywania uchwał przewiduje zaopiniowanie, uzgodnienie, konsultację. Zaopiniowanie polega na wyrażeniu przez podmiot opiniujący swego poglądu w kwestii zasadności i prawidłowości zarówno merytorycznych jak i formalnych, technicznych, czy prawno-technicznych, bo to z punktu widzenia zasad techniki prawodawczej ta opinia może też tych spraw dotyczyć. To jest pogląd kwestii zasadności, prawidłowości, merytorycznych i technicznych rozwiązań przyjętych w projekcie rozstrzygnięcia. Ta formalno-prawno ocena obejmuje przede wszystkim zgodność z prawem, czyli konstytucją, ustawami i obejmuje też zgodność ze standardami technicznymi, ekonomicznymi, aktualnym stanem wiedzy w danej dziedzinie. Te podmioty opiniujące są często podmiotami mającymi pozycję zewnętrzną w stosunku do organów tworzących akty prawa miejscowego. Są to organy Inspekcji sanitarnej, dyrektor oświaty, związki zawodowe. W przypadku uchwał związanych z planem zagospodarowania przestrzennego, to ich projekty wymagają opinii właściwych organów gmin sąsiadujących, komisji urbanistyczno-architektonicznej, konserwatora zabytków.
(…)
… wszystkich aktów prawa miejscowego stanowionych przez organy administracji niezespolonej na podstawie odrębnych ustaw. Wymóg uzgodnienia przewidziany jest też w ustawach szczegółowych i tutaj powrócę do ustawy o zagospodarowaniu i planowaniu przestrzennym, która zawiera wyczerpujące wyliczenie wszystkich podmiotów, z którymi trzeba uzgodnić projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Do podmiotów zalicza się: Właściwy wojewódzki konserwator zabytków, właściwy zarządca dróg, właściwe organy wojskowe, ochrony granic oraz bezpieczeństwa Państwa, dyrektor urzędu morskiego, właściwy organ nadzoru budowniczego, właściwy organ administracji geologicznej, właściwy do spraw zdrowia organ administracji, jednym słowem opinia i uzgodnienie to dwie różne rzeczy. Konsultacje. To również podobnie jak opinia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)