Wymień i scharakteryzuj 3 sposoby (modele) zapisu NMT
Regularna siatka punktów (macierz punktów wysokościowych) (ang. GRID - Regular Raster Grid) - najczęściej stosowany w GIS model. Zazwyczaj zapisywany jest w postaci rastra. Każdy punkt (element macierzy) zawiera średnią wartość rzędnej wysokościowej pola podstawowego o rozmiarze zależnym od dobranej rozdzielczości przestrzennej modelu.
Cechy:
- model macierzowy o stałej rozdzielczości
- prostota zapisu danych
- zmienna dokładność zobrazowania terenu
- każdy element macierzy przechowuje średnią wysokość pola elementarnego
- jest podstawą do utworzenia modeli pochodnych - nachyleń i ekspozycji
Model triangulacyjny (nieregularna siatka trójkątów) (ang. TIN - Triangular Irregular Network) - model ten zapisuje się w postaci wektorowej. Powierzchnia terenu dzielona jest na trójkąty, których wierzchołki stanową punkty wysokościowe.
Cechy:
dzieli powierzchnię na trójkątne elementy Wierzchołki trójkątów znajdują się w punktach pomiarowych
Zachowuje relacje topologiczne pomiędzy formami rzeźby terenu
Pozwala na uwzględnienie linii strukturalnych (grzbietowych i ciekowych)
Zmienna rozdzielczość, zależna od konfiguracji terenu
Stosunkowo duża wielkość pliku danych potrzebnych do zapisu informacji
Model poziomicowy - (ang. DGL - Digital Line Graph) - przedstawia kształt danej powierzchni przy użyciu izohips (linii łączących punkty o jednakowej wysokości), zapisywanych w postaci obiektów wektorowych o współrzędnych (x, y, z). Plik taki zawiera bardzo dokładną współrzędną ale poza tym nie ma informacji o żadnych innych cechach. Za pomocą tego formatu w Stanach zostało opublikowane wiele map cyfrowych dlatego standard ten jest bardzo znaczący
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)