To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WYMIANA JONOWA - JONITY W procesie wymiany jonowej usuwane s ą z wody substancje rozpuszczone - wyst ępujące w formie jonów. W Polsce wymiana jonowa nie jest stosowana w zak ładach uzdatniania wody przeznaczonej do zaopatrzenia ludno ści jest zaś wykorzystywana do przygotowywania wód przemys łowych dla: energetyki, przemysłu farmaceutycznego i innych. Do oczyszczania wody do picia mog ą być stosowane żywice posiadaj ące atest PZH. Na świecie istnieją zakłady uzdatniające wodę na potrzeby komunalne w celu usuni ęcia niektórych kationów i anionów i zwi ązków organicznych. Rosnące wymagania jakości wody do picia wskazuj ą, iż ilość zastosowań wymiany jonowej w układach oczyszczania wody b ędzie się zwiększać. W przeszłości jako wymieniacze jonowe stosowano zeolity i krystaliczne glinokrzemiany, obecnie zast ąpiono je żywicami jonowymiennymi. W wielu przypadkach (szczególnie do oczyszczania ścieków przemysłowych) naturalne jonity wracaj ą do łask. Podczas wymiany jonowej jony obecne w wodzie i cz ąsteczki maj ące określony ładunek wiązane są przez jonit przy jednoczesnym przekazaniu do roztworu jonów wodorotlenowych, wodorowych, sodowych, chlorkowych itp. W tym procesie oprócz wymiany jonowej zachodzi sorpcja. Usuwanie z wody kationów - to dekationizacja a anionów deanionizacja . Proces wymiany jonów z roztworów obejmuje: - transport jonu z roztworu do powierzchni ziarna jonitu, a następnie do miejsca wymiany - reakcja podwójnej wymiany - transport wypartego jonu wewnątrz ziarna jonitu od miejsca wymiany do powierzchni ziarna jonitu a nast ępnie do roztworu. Transportowi dyfuzyjnemu towarzyszy powstanie potencja łu międzyfazowego. Sumaryczn ą szybkość wymiany określa prędkość najwolniejszego etapu. Wymieniacze jonowe to cia ła stałe nierozpuszczalne w wodzie, posiadaj ące zdolność wymiany własnych jonów z jonami otaczającego je roztworu elektrolitu. Wymieniacze jonowe mo żna podzielić na nieorganiczne i organiczne, na naturalne, półsyntetyczne i syntetyczne. Zale żnie od znaku ładunku zjonizowanych grup rozróżnia się dwa rodzaje: kationity - posiadaj ą grupy: sulfonowe, karboksylowe, diaminooctanowe, fosforanowe i anionity - posiadaj ą grupy dodatnie: czwartorz ędowe amoniowe, trzeciorzędowe aminowe, drugorzędowe aminowe, fosfoniowe. Podzia ł jonitów na “ słabe i silne” jest najwa żniejszym podziałem. Każda z tych grup ma inne własności i inne zastosowanie. Obok jonitów
(…)
… rośnie),
- wielkość jonów (większe jony organiczne są szybciej wiązane, związki
nieorganiczne - siła rośnie w miarę zwiększania się liczby atomowej
pierwiastka),
- hydratacja jonu (im promień jonu jest mniejszy tym silniej jest on
wiązany przez jonit),
- charakter grup funkcyjnych,
- stopień usieciowania jonitu (stopień usieciowania wzrasta- zmniejsza
się zdolność jonitu do wiązania większych…
… jest mniejszy tym silniej jest on
wiązany przez jonit),
- charakter grup funkcyjnych,
- stopień usieciowania jonitu (stopień usieciowania wzrasta- zmniejsza
się zdolność jonitu do wiązania większych jonów),
- stężenie roztworu,
- temperatura oczyszczanych roztworów i ich pH.
Kolumny jonitowe, nazywane są wymiennikami jonitowymi. Przemysłowe
wymienniki jonowe budową przypominają żwirowe filtry…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)