To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WYMIANA JONOWA - JONITY
W procesie wymiany jonowej usuwane są z wody substancje rozpuszczone - występujące w formie jonów. W Polsce wymiana jonowa nie jest stosowana w zakładach uzdatniania wody przeznaczonej do zaopatrzenia ludności jest zaś wykorzystywana do przygotowywania wód przemysłowych dla: energetyki, przemysłu farmaceutycznego i innych.
Do oczyszczania wody do picia mogą być stosowane żywice posiadające atest PZH. Na świecie istnieją zakłady uzdatniające wodę na potrzeby komunalne w celu usunięcia niektórych kationów i anionów i związków organicznych. Rosnące wymagania jakości wody do picia wskazują, iż ilość zastosowań wymiany jonowej w układach oczyszczania wody będzie się zwiększać. W przeszłości jako
wymieniacze jonowe stosowano zeolity i krystaliczne glinokrzemiany, obecnie zastąpiono je żywicami jonowymiennymi. W wielu przypadkach (szczególnie do oczyszczania ścieków przemysłowych) naturalne jonity wracają do łask.
Podczas wymiany jonowej jony obecne w wodzie i cząsteczki mające określony ładunek wiązane są przez jonit przy jednoczesnym przekazaniu do roztworu jonów wodorotlenowych, wodorowych, sodowych, chlorkowych itp. W tym procesie oprócz wymiany jonowej zachodzi sorpcja. Usuwanie z wody kationów - to dekationizacja a anionów deanionizacja. Proces wymiany jonów z roztworów obejmuje:
- transport jonu z roztworu do powierzchni ziarna jonitu, a następnie do miejsca wymiany
- reakcja podwójnej wymiany
- transport wypartego jonu wewnątrz ziarna jonitu od miejsca wymiany do powierzchni ziarna jonitu a następnie do roztworu.
Transportowi dyfuzyjnemu towarzyszy powstanie potencjału międzyfazowego. Sumaryczną szybkość wymiany określa prędkość najwolniejszego etapu. Wymieniacze jonowe to ciała stałe nierozpuszczalne w wodzie, posiadające zdolność wymiany własnych jonów z jonami otaczającego je roztworu elektrolitu. Wymieniacze jonowe można podzielić na nieorganiczne i organiczne, na naturalne, półsyntetyczne i syntetyczne. Zależnie od znaku ładunku zjonizowanych grup rozróżnia się dwa rodzaje: kationity - posiadają grupy: sulfonowe, karboksylowe, diaminooctanowe, fosforanowe i anionity - posiadają grupy dodatnie: czwartorzędowe amoniowe, trzeciorzędowe aminowe, drugorzędowe aminowe, fosfoniowe. Podział jonitów na “ słabe i silne” jest najważniejszym podziałem. Każda z tych grup ma inne własności i inne zastosowanie. Obok jonitów monofunkcyjnych znajdują zastosowanie wielofunkcyjne.
W zależności od metody otrzymywania polimeru stanowiącego szkielet
jonitu dzielimy jonity na polimeryzacyjne i polikondensacyjne.
Jeśli jonit suchy umi
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)