52 Wykładnia językowa
Polega na ustaleniu znaczenia i zakresu wyrażeń tekstu prawnego ze względu na język, w którym zostały sformułowane.
Interpretator posługuje się na tym etapie dokonywania wykładni dyrektywami wykładni językowej. Podstawowe dyrektywy interpretacyjne : dyrektywa domniemania języka potocznego w stosunku do uniwersalnego języka prawnego - nakazuje interpretowanym zwrotom prawnym przypisywać takie znaczenie, jakie posiadają w języku potocznym , chyba że obowiązuje już ustalone specjalne znaczenie na gruncie języka prawnego danego systemu prawa(uniwersalnego języka prawnego). dyrektywa domniemania uniwersalnego języka prawnego w stosunku do języka prawnego danego aktu prawnego - nakazuje interpretowanemu zwrotowi prawnemu przypisywać, po ewentualnym odrzuceniu znaczenia wynikającego z języka potocznego , takie znaczenie, jakie ma on w uniwersalnym języku prawnym, chyba że w danym akcie prawnym zostało ustalone znaczenie szczególne tego zwrotu(definicja legalna). Wtedy należy się nim posługiwać niezależnie od tego, jakie znaczenie ma równokształtny zwrot w uniwersalnym języku prawnym. dyrektywa tożsamości znaczeniowej - nakazuje jednakowo interpretować zwroty o identycznym brzemieniu, występujące w tym samym akcie prawnym. Danemu zwrotowi występującemu kilkakrotnie w danym akcie prawnym można jednak przypisać inne znaczenie, jeżeli jest to wyraźnie wskazane w danym przepisie prawa tego aktu prawnego. Sytuację taka należy ocenić negatywnie, gdyż prowadzi do niejasności przepisów prawnych.
„racjonalny prawodawca” - założenie, że prawodawca tworzy przepisy prawa zgodnie z zasadami techniki prawodawczej i posługuje się w sposób poprawny językiem , w którym napisane są przepisy prawa. dyrektywa kompletności - określa, że należy w taki sposób ustalać znaczenie przepisu prawa, aby żaden z jego elementów(nawet kropka czy przecinek) nie okazał się zbędny.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)