To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dyrektywy specyficzne dla języka prawnego to takie, których obowiązywanie w tym języku zakłada interpretator. Pośród licznych, opracowanych przez naukę prawa dyrektyw interpretacyjnych wykładni językowej za podstawowe uznać należy:
- dyrektywę domniemania języka potocznego,
- dyrektywę domniemania uniwersalnego języka prawnego,
- dyrektywę tożsamości znaczeniowej,
- dyrektywę kompletności.
Dyrektywa domniemania języka potocznego w stosunku do języka prawnego nakazuje interpretowanym zwrotom przypisywać takie znaczenie, jakie posiadają one w języku potocznym, chyba że obowiązuje już ustalone specjalne znaczenie na gruncie języka prawnego danego systemu (uniwersalnego). Znaczenie to może być również rezultatem rozumowań prawniczych, przeprowadzonych na gruncie przepisów prawa, gdy nie wynika z nich bezpośrednio sens znaczeniowy. Wtedy należy posługiwać się tym znaczeniem, niezależnie od znaczenia równokształtnych zwrotów w języku potocznym. Punktem wyjścia do sformułowania przytoczonej wyżej dyrektywy są relacje występujące między językiem prawnym i językiem potocznym. Język prawny (język aktów prawnych) różni się od języka potocznego pod względem znaczenia (semantyka) i funkcji (pragmatyka), brak jest różnic składniowych (syntaktycznych). Prawodawca używając języka prawnego stara się precyzyjnie określać powinny zachowanie adresatów norm. Zwraca także uwagę, by określone sformułowanie zwrotów tego języka pozostawiało niekiedy możliwość ich uściślenia przez organy stosujące prawo. Jednocześnie chodzi o takie sformułowanie przepisów prawnych, aby były one jak najbardziej zrozumiałe.
Dyrektywa domniemania uniwersalnego języka prawnego w stosunku do terminologii języka danego aktu prawnego nakazuję interpretowanym zwrotom przypisywać, po ewentualnym odrzuceniu języka potocznego, takie znaczenie, jakie posiadają w uniwersalnym języku prawnym, chyba że zostało ustalone w danym akcie prawnym inne określone znaczenie (definicja legalna). Wtedy należy posługiwać się nim niezależnie od tego, jakie znaczenie prawne mają równokształtne zwroty w uniwersalnym języku prawnym.
Jeżeli teoretycznie rozróżniamy język prawny jako język, w którym formułowane jest prawo i język prawniczy, w którym formułowane są wypowiedzi o prawie, to jednocześnie należy zwrócić uwagę na fakt, że język prawny występuje w dwóch postaciach. Jako:
- uniwersalny język prawny - język prawny ogólnie przyjęty na gruncie systemu prawa.
- język prawny aktu prawnego, który może zawierać odrębności w stosunku do języka uniwersalnego.
Opisane wyżej dyrektywy oparte są na domniemaniach, wyrazem czego jest użycie słów „chyba że...". W dyrektywie d
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)