Wykładnia językowa W zakres wykładni językowej wchodzą dyrektywy:
- eiusdem generis- (i inne) danego rodzaju- pierwsze wskazania dotyczą danego rodzaju;
- expressio unis- katalog zamknięty/otwarty- „w szczególności”, „jedynie”, „tylko”;
- zakaz wykładni synonimicznej- różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia- prawodawca jest racjonalny, więc skoro użył różnych sformułowań, to mają one różne znaczenie→ „istota rozwiązania prawa”;
- zakaz wykładni nemo......................(konsekwencji terminologicznej)- tym samym zwrotom nie należy nadawać różnych znaczeń w kontekście różnych tekstów. Jeżeli interpretujesz jakieś wyrażenia, to zobacz w jakim kontekście jest ono użyte dalej, bo trzeba przyjąć jedno rozumienie;
- zakaz wykładni pernoest- prawodawca jest racjonalny, więc wszystko co jest w tekście ma znaczenie i nie można tego pominąć, ani jednego znaku;
- lege non distignante?- jeżeli prawodawca nie wprowadził rozróżnień, to nie wolno tego zrobić interpretantowi (art. 417kc „szczególnie rażące” to jest np. wina funkcjonariusza).
Dokonałeś wykładni językowej, czyli co zrobiłeś? Której dyrektywy użyłeś? Między nimi często dochodzi do kolizji. Znaczenie językowe, czyli jakie? Jak mówisz, że znaczenie językowe, to jakie są inne?
„możliwe znaczenie językowe”, „granica wykładni”,
„należy dokonać wykładni ścisłej”, „błędna wykładnia”.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)