To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZASADA KOLEGIALNOŚCI
O tym by państwa nie były kolegialne decyduje władza polityczna, kolegialność. Za zasadą kolegialności przemawiają względy techniczne, organ ten charakteryzuje się tym że jego urzędnicy wzajemnie się kontrolują. Od czasów średniowiecza upowszechniony jest zwyczaj zgodny z prawem, że przy okazji wykonywania funkcji publicznych można pobierać równego rodzaju korzyści - łapówki, było to powszechne ale nie można było z tym przesadzać. Później zaczęto z tym walczyć, tworzono organy kolegialne, w któych urzędnicy wzajemnie się kontrolowali, samkontrola decydowała też że urzędnicy podejmowali decyzje zgodne z prawem, łatwiej było na to zwrócić uwagę na zasadzie „co dwie głowy to nie jedna”.
Trzeci aspekt wiele urzędów miała początkowo charaker jednoosobowy, nie było aparatu pomocniczego, wszystkim prosperował jeden urzędnik, w tym sensie kolegialność powodowała że swoje zadania można było podzielić między kilku urzędników, nie ma to jednak charakteru pomocniczego ale jest w stanie bardziej wydajnie pracować.
WIEK XVIII:
W XVIII w. upowszechnia się zasada, że aparat pomocniczy się rozbudowuje, do pomocy służyła początkowo tylko obsługa kancelaryjna, ale nie uczestniczącym w merytorycznym rozwiązaniu sprawy.
Decyzja jest przygotowana w charakterze formalnym i merytorycznym przez aparat urzędniczy. Zaczyna krytykowac się wady systemu kolegialnego, urzędy są nieprzytosowane do masowego podejmowania decyzji, a nowoczesne ministerstwa to urzędy gdzie sprawy podejmuje się masowo i to jest główna zaleta, któa spowodowała że na przełomie XVIII i XIX w od zasady kolegialności zaczęto odchodzić. Napoleon ustanowił reformy administracji, zastąpił systemy organizacji jednoosobowych. Administracja francuska w okresie okresie rewolucji i napoleońskim ← egzamin, adminisrracja centralna i lekalna, napoleońskie sądownicwo admnisatrcyjne. WIEK XIX i urząd ministra:
Początek XIX w to okres gdzie w całej europie tworzy się jednoosobowe, dobrze skonstruowane społeczeństwa, organizacja opiera się na 2 funkcjach spełnianych przez ministrów. Minister wchodzi w skład rady ministrów, jest jego członkiem w podejmowaniu najważniejszych decyzji, w zakresie spraw mniej ważnych minister jest kompetenty do rozstrzygania ch jednoosobowo, samodzielnie. O ile jest on właściwy rzeczowo do ich rozstrzygania. O Właściwości rzeczowej ministra decydują 2 czynniki:
czy rozstrzygnięcia danej sprawy wchodzi w zakres działania ministerstwa, czy jest to sprawa finansowa, gospodarcza
zakres rzeczowy kompetenncji miknistra wyznacza waga podeejmowanej wagi, jeśli jest kluczowa decyzje podejmuje cała RM, ale jeśli jest to psrawa o charakterze lokalnym może się nią zająć urząd lokalny a nie ministerstwo
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)