To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRAWO CYILNE I HANDLOWE PAŃSTW OBCYCH prof. UE dr hab. Jacek Górecki
Wykład 3
Umowy nieruchomości- obrót nimi wymaga dopełnienia formalności, wymóg notariusza lub innej osoby urzędowej podczas sporządzania umowy, w innych państwach nie potrzeba notariusza (np. we Włoszech, Hiszpania) ale w większości państw potrzebna jest forma szczególna. Poręczenia, gwarancje- tzn. zabezpieczenia osobiste, poręczyciel bierze całą odpowiedzialność za cudzy dług, jedna z najważniejszych umów, ma to skłonić poręczyciela do zastanowienia się.
Umowy zobowiązujące i rozporządzające, inaczej się ustala, któremu prawu będzie podlegała umowa. Umowa zobowiązująca- jedna strona, a zazwyczaj dwie zobowiązują się do określonego zachowania ( umowa zlecenia, umowa o dzieło, umowa sprzedaży)
Umowa rozporządzająca- powodują przejście z jednej osoby na drugą jakiegoś prawa, bądź obciążenia jakiegoś prawa na korzyść innej osoby. Niektóre umowy zobowiązujące wywołują skutki rozporządzające, zależy to od przyjętego w danym państwie przenoszenia praw, przenoszenia własności. Zasada podwójnego skutku- umowa jest zobowiązująca i również rozporządzająca, w p0olsce np. sprzedaż wywołuje skutek rozporządzający. W Niemczech umowa zobowiązująca nie jest rozporządzająca, potrzebna druga umowa rozporządzająca. (w Niemczech podczas sprzedaży potrzebne dwie odrębne umowy). A w Polsce odbywa się to podczas jednej umowy, ale mamy podwójny skutek. Jeżeli umowa zobowiązująca to forma jest według Rzym1 art. 11 a jeżeli ma charakter rozporządzający to forma jest ustalana na p[odstawie artykułu 25 p.p.m (prawa prywatnego międzynarodowego)
Jeżeli umowa ma podwójny skutek musi być zgodna z jednym jak i drugim artykułem
Prawo unijne ma za zadanie ułatwić zawieranie umów i dlatego dąży się do ułatwień. Artykuł 11:
Pierwsza zasada: jeżeli obie strony znajdują się w tym samym państwie to forma tej umowy może być oceniana przez pryzmat tego właśnie kraju lub na podstawie prawa właściwego dotyczącego właśnie tej umowy. Druga zasada: strony zawierające umowę w chwili zawarcia przebywają w dwóch różnych państwach- Inter absentes. W przypadku takich umów to umowa jest ważna na formę jeżeli jest zgodna z prawem właściwym dla tej umowy, lub prawo państwa dla jednej bądź drugiej strony, lub prawo państwa w którym którakolwiek ze stron miała zwykłe miejsce pobytu w chwili zawarcia umowy. Trzecia zasada: dotyczy jednostronnych oświadczeniach które odnoszą się do umowy już zawartej lub która ma zostać zawarta.
Jeżeli umowa jest już zawarta to np. odstąpienie od umowy, wypowiedzenie umowy. Oświadczenia są ważne jeżeli są określone wymagania przez prawo właściwe dla umowy lub przez prawo państwa na terenie którego oświadczenie zostało złożone, lub prawo państwa w którym osoba składająca oświadczenie miała zwykłe miejsce pobytu.
(…)
… tej rzeczy. Między innymi to prawo decyduje czy potrzebne są dwie umowy czy jedna z podwójnym skutkiem. Rzeczy w transporcie: w Polsce, art.44 prawo miejsca wysłania świadczy o tym kogo ten towar jest. Ale jeżeli ta sprawa własności rzeczy jest ściślej powiązana z innym krajem to stosuje się prawo tego właśnie państwa Np. lokomotywa, statek… prawa rzeczowe na statkach, transporcie kolejowym, transporcie lotniczym dotyczy prawa tego państwa w którym dany pojazd jest zarejestrowany.
O zbywalności danych praw decyduje zawsze prawo właściwe dla tego prawa
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)