W treści notatki można trafić na takie zagadnienia jak: sentymentalizm, harmonia świata, Mikołaj Karamzin, opowiadanie, nowela sentymentalna, powieść, dramat, komedia łzawa, dramat mieszczański, Geller, Gesner, Karpiński, Asiński, Bogusławski, Brodziński, Brodecki, Lawrence Stern, podróż sentymentalna, 1766-1826, Moskiewska Loża Masońska, tłumaczenia Gesnera i Szekspira, Eugeniusz i Julia, ???????????? ??????, Biedna Liza, Wyspa Bornholm, cenzura, Paweł II, Aleksander I, Listy podróżnika rosyjskiego, Maria Borecka, Marta - namiestniczka, Moje bagatele, Aleksander Radiszczew, 1749 - 1802, 1763, Korpus Paziów, Uniwersytet w Lipsku, powstanie Pugaczowa, Dziennik jednego tygodnia, List do przyjaciela zamieszkałego w Tobolsku, Podróż z Petersburga do Moskwy, środki sentymentalne.
Sentymentalizm odrzucił klasyczne przekonanie o ładzie i harmonii świata. Skoncentrował się na uczuciach, emocjach, różnych rodzajach miłości (także przyjaźni), autoanalizie człowieka. Nobilitowano ludzi prostych, czyniąc z nich bohaterów utworów literackich. Sentymentaliści starali się pokazać, że ich potrzeby emocjonalne nie różnią się od potrzeb ludzi z wyżyn społecznych. Wśród epiki dominowały takie gatunki jak opowiadanie, nowela sentymentalna, powieść, dramat, komedia łzawa, dramat mieszczański. Sentymentaliści wzorem Bułalowa odeszli od patetyczno - retorycznego stylu. Nastąpiła całkowita reorientacja tematyczna i estetyczna literatury. W Rosji głównym sentymentalistą był Mikołaj Karamzin, który dokonał istotnych zmian w języku rosyjskim w celu przystosowania go do niesienia treści uczuciowych. Sentymentalizm narodził się w Anglii, potem przeniósł się do Francji, a stamtąd zalał całą Europę Środkowo-Wschodnią. W Niemczech najwybitniejszymi przedstawicielami byli Geller, Gesner. W Polsce: Karpiński, Asiński, Bogusławski, Brodziński, Brodecki. W sentymentalizmie rozwinął się też nowy gatunek - podróż sentymentalna, której prekursorem był Lawrence Stern. Przeciwnicy nowej estetyki w Rosji nazywali Karamzina obraźliwie właśnie “nowym Sternem”.
Mikołaj Karamzin (1766-1826):
Był człowiekiem starannie wykształconym.
Na początku lat 80-tych zetknął się z masonami, był członkiem Moskiewskiej Loży Masońskiej.
Na wykładach Schadena zetknął się z postawą sentymentalną (edukacja serca rozbudowa uczuć).
Początki jego kariery związane są z tłumaczeniami Gesnera i Szekspira, które zamieszczał na łamach czasopisma [Децкое чтене дла сердца и розума]. Tam też ukazała się pierwsza nowela Karamzina - “Eugeniusz i Julia”.
Pod koniec lat 80-tych udał się w podróż po Europie. Odwiedził m.in. Niemcy, Francję, Anglię. Po powrocie zaczął wydawać czasopismo [Мовсковсктий журнал], na łamach którego publikował swoje utwory (m.in. “Biedna Liza“, “Natalia - córka bojarska“ oraz liczne wiersze). Wrażenia z tej podróży opisał w utworze “Listy podróżnika rosyjskiego”, który jest utrzymany w typowo sentymentalnej estetyce - narrator jest osobą czułą, wrażliwą, emocjonalnie reaguje na ludzi, przyrodę, naturę, różne zjawiska.
W połowie lat 90-tych Karamzin zaczął wydawać almanach [Аглая], którego ukazały się jedynie 2 numery. Opublikował tam jednak nowelę gotycką pt. “Wyspa Bornholm”, która jest świadectwem preromantycznych tendencji autora. Akcja utworu rozgrywa się w czasach średniowiecza, jest tajemnicza i mroczna. W “Wyspie Bornholm” Karamzin pokazał mroczne strony natury człowieka, wątek miłosny skoncentrowany jest wokół miłości kazirodczej, co nijak nie koresponduje z estetyką sentymental
(…)
… i skłonić cara do reform, nie wahał się też krytykować niektórych jego poczynań. Po kongresie wiedeńskim (1814-1815) nastąpiło formalne przekazanie władzy Aleksandrowi Arakczejewowi, Aleksender I odsunął się od władzy i zajmował się wizytacją parad wojskowych. Arakczejew chciał z państwa rosyjskiego utworzyć państwo policyjne, obóz wojskowy. W tym celu posługiwał się terrorem, represjami, zastraszaniem…
… Handlu, użył swoich rozległych wpływów i dzięki niemu karę tą zamieniono na zesłanie na Syberię. Podczas zesłania Woloncow dbał o Radiszczewa, zabiegał o godziwe dla niego warunki, przysyłał mu książki, lekarstwa. Radiszczew, dzięki studiom medycznym jakie odbywał w Lipsku mógł tam leczyć miejscową ludność, za co była mu bardzo wdzięczna. Radiszczew zajmował się też badaniem warunków klimatycznych Syberii. Nie zarzucił działalności artystycznej - pisał traktaty filozoficzne. Należą tutaj m.in. “O człowieku, jego śmiertelności i nieśmiertelności” (traktat oświeceniowy), “O handlu chińskim” (traktat skierowany do Woloncowa). Po śmierci Katarzyny II, jej następcą, Paweł II ułaskawił Radiszczewa, pod nadzorem policji mógł on wrócić do Rosji. Jednak pełne prawa obywatelskie i majątek zostały…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)