Praca semestralna na temat sentymentalizmu w "Biednej Lizie" M.Karamzina.
Notatka zawiera materiały z przedmiotu historia literatury rosyjskiej. Zajęcia odbywają się na Uniwersytecie a prowadzi je dr Jan Dębski.
„Biedna Liza M. Karamzina jako utwór sentymentalny”
W latach 60. - 80. XVIII wieku, kiedy to głównym nurtem w literaturze i sztuce był klasycyzm, w procesie historyczno - literackim zaczęły pojawiać się nowe tendencje, nazwane mianem sentymentalizmu. Jest to kierunek literacki i umysłowy, występujący w okresie oświecenia w opozycji do klasycyzmu. Filozoficznymi podstawami sentymentalizmu były empiryzm i sensualizm, zakładające wyższość zmysłowego poznania świata nad poznaniem rozumowym. Sentymentalizm odrzucał klasyczne przekonanie o harmonijności świata, dostrzegając w rzeczywistości ciągłe sprzeczności, napięcia i konflikty. Przedstawiciele kierunku odwoływali się do myśli francuskiego filozofa J.J. Rousseau, który przeciwstawiał kulturę naturze i uważał, że przyczyną wszelkiego zła i ówczesnego kryzysu moralności jest odejście człowieka od pierwotnego dla niego stanu natury. Szansę naprawy świata Rousseau widział w powrocie do natury, który możliwy jest dzięki wrodzonej dobroci człowieka. W literaturze sentymentalizm przejawiał się zainteresowaniem wewnętrznym życiem człowieka, światem przeżyć, emocji i uczuć jednostki oraz jej relacjami i więziami z innymi ludźmi. Duże znaczenie przypisywał miłości. Przyjaźni oraz wartościom rodzinnym. Literatura miała kierować się zasadami prostoty i czułości. Sentymentalizm stworzył nowy typ bohatera literackiego, wrażliwego, czułego, pozostającego w ścisłym kontakcie z naturą. W dramacie i prozie charakteryzował się wprowadzeniem pogłębionej analizy psychologicznej oraz obyczajowej.
W tym czasie zaczęto rozumieć, że nie jest możliwy podział świata wyłącznie zgodnie z prawami rozumu , że pomiędzy rzeczywistością a marzeniami najczęściej dochodzi do konfliktu, którego ludzie nie potrafią pokonać. Sentymentaliści wierzyli, że wszystkie ludzkie przywary są spowodowane negatywnym wpływem społeczeństwa, a człowiek początkowo czysty moralnie. Wsłuchując się w samego siebie, obserwując emocje i porywy duszy, powracając do natury, człowiek może się "oczyścić", stać się lepszym. Jean Jacques Rousseau pisał, że "człowiek, który żyje według praw natury, jest bardziej moralny." Wszystkie te założenia w swoich utworach realizował Mikołaj Karamzin. Możemy w nich zauważyć nasilenie pierwiastka uczuciowego, silnie zindywidualizowani bohaterowie przeżywają swoje miłości, mamy tu do czynienia z całą gamą uczuć: od radości i błogiego miłosnego stanu po złość i rozpacz. Nie brakuje również odwołań do Boga i religijności. Bohaterowie są najczęściej pobożni i często zwracają się do Stwórcy. Jako czołowy rosyjski sentymentalista, w swojej twórczości dużo miejsca poświęcił naturze i jej nierozerwalnej więzi z człowiekiem. Jego najbardziej znany utwór - "Biedna Liza” stał się nowym punktem zwrotnym w rosyjskiej literaturze. Odkrywanie wewnętrznego świata bohaterów, ich uczuć i przeżyć były prawdziwym objawieniem dla czytelników. Choć
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)