Rokowania bezpośrednie.
Inaczej „negocjacje bezpośrednie”. Prowadzone są bezpośrednio przez uczestników sporu. Jest to sposób, od którego należy rozpocząć proces regulowania sporów z tego względu, że trony powinny się posługiwać możliwością kompromisu, dojścia do porozumienia. Jeżeli państwa takie porozumienie osiągną, to istnieją duże szanse, że takie porozumienie zostanie zrealizowane w praktyce.
Rokowania prowadzone obecnie często z udziałem mediów i środków masowego przekazu podlegają pewnym ograniczeniom, gdyż strony w takich sytuacjach nie ujawniają wszystkich swoich argumentów, starają się pewne kwestie ukryć przed opinią publiczną, często kończą się fiaskiem, ponieważ strony usztywniają swoje stanowiska.
Podstawowym warunkiem podjęcia rokowań jest skłonność stron do ustępstw. W początkowej fazie rokowań lepiej jest gdy strony mogą negocjować spokojnie, bez nagłośnienia ich stanowisk przez media, a dopiero efekty rokowań przekazać opinii publicznej. Postanowienia nie są wiążące i nie ma sposobu na ich egzekwowanie.
Dobre usługi i pośrednictwo.
1) Dobre usługi - świadczone są przez osobistości cieszące się dużym autorytetem, państwa, organizacje międzynarodowe, zatem są to podmioty nie uczestniczące w określonym sporze.
Istota usług polega na tym, że podmiot nie uczestniczący w sporze ma za zadanie doprowadzenie do rokowań między stronami sporu. Dotyczy to sytuacji, kiedy wcześniej takie rozmowy nie były podejmowane i chodzi o ich zainicjowanie lub też sytuacji kiedy rokowania wcześniej były podjęte lecz wskutek pewnych okoliczności zostały zerwane i podmiot świadczący dobre usługi ma doprowadzić do nawiązania ponownych rokowań.
Podmiot świadczący dobre usługi powinien przedstawić argumenty, które zachęciłyby strony sporu do podjęcia rokowań. W momencie osiągnięcia tego celu, świadczący dobre usługi wycofuje się już i nie podejmuje dalszych działań.
2) Pośrednictwo (mediacja):
Mediator nie tylko doprowadza do nawiązania bezpośrednich rozmów między stronami sporu, ale także stara się w rozmowach uczestniczyć i proponować stronom sporu różne sposoby jego uregulowania.
Mediator jest podmiotem nieuczestniczącym w sporze. Może nim być państwo, organizacja międzynarodowa, albo funkcjonariusz międzynarodowy.
Mediator podejmuje próbę doprowadzenia do nawiązania bezpośrednich rozmów między stronami sporu. Jeśli do tego dojdzie, proponuje stronom możliwe warianty regulacji sporu.
Mediator powinien być bezstronny i orientować się w sytuacji spornej, mieć własną wizję jej rozwiązania, a także uczynić to w taki sposób, by strony nie czuły się pokonane lub niejednakowo potraktowane.
(…)
… powinien być bezstronny i orientować się w sytuacji spornej, mieć własną wizję jej rozwiązania, a także uczynić to w taki sposób, by strony nie czuły się pokonane lub niejednakowo potraktowane.
W przypadku mediacji i dobrych usług inicjatywa do podjęcia takich działań może pochodzić od stron sporu albo z inicjatywą może wystąpić właśnie ten czynnik trzeci nieuczestniczący w sporze.
Konwencja haska przewiduje specjalny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)