To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRZYCZYNY INTERWENCJI
U źródeł interwencji w Panamie leżały związki sprawującego faktyczną władzę w tym kraju gen. Noriegi z kolumbijskim narkobiznesem i organizacjami przestępczymi parającymi się przerzutem do USA nielegalnych imigrantów. Prócz tego Amerykanie dążyli do ugruntowania swojej pozycji i zapewnienia stabilności w Strefie Kanału Panamskiego posiadającego kapitalne znaczenie gospodarcze i militarne dla Stanów Zjednoczonych.
Gen. Manuel Noriega przejął władzę w Panamie w 1981 r. po śmierci gen. Omara Torrijosa Herrery. Panama wynegocjowała już wcześniej (1977 r. układ Torrijos - Carter), że w 1999 r. przejmie pod swój zarząd Kanał. Noriega termin ten uznał za zbyt odległy, domagając się przyspieszenie realizacji układu. Doprowadziło to do zaognienia stosunków ze Stanami Zjednoczonymi. W 1984 r. Noriega zezwolił na przeprowadzenie wyborów prezydenckich, które wygrał jego kandydat. Za fasadą rządów demokratycznych rzeczywistą władzę nadal sprawował jednak generał. W 1987 r. doszło do próby obalenia Noriegi. Szef sztabu generalnego płk Diaz oskarżył go o sfałszowanie wyborów w 1984 r. i współpracę z wywiadem USA. Generał pucz udaremnił lecz uznał - nie bez podstaw, że był on inspirowany przez Stany Zjednoczone.
Dyplomacja panamska w sposób bardzo ostry zaczęła się wówczas domagać przekazania w trybie natychmiastowym kanału i znajdujących się tam instalacji wojskowych, zakazano też Amerykanom prowadzenia na terytorium Panamy tajnych operacji przeciwko sandinowskiej Nikaragui. Równocześnie Noriega nawiązał ściśle kontakty z przedstawicielami kolumbijskich karteli narkotykowych umożliwiając im bezpieczne działanie na terytorium kraju. Panama szybko stała się największym punktem tranzytowym na narkotykowym szlaku z Ameryki Południowej do USA. Podobne przywileje uzyskały w Panamie organizacje przestępcze trudniące się organizacją nielegalnej imigracji do Stanów Zjednoczonych.
Waszyngton początkowo zastosował wobec Panamy sankcje gospodarcze i polityczno-wojskowe, lecz kiedy nie przyniosły one założonego efektu dopuszczono możliwość użycia siły militarnej. Podstawę formalną uzasadniającą podjęcie ewentualnej interwencji zbrojnej stworzyła dyrektywa Sekretarza Obrony z 18 września 1989 roku uznająca walkę z produkcja, przemytem oraz dystrybucją narkotyków za jedno z najważniejszych działań sił zbrojnych w dziele umacniania bezpieczeństwa narodowego.
Brak reakcji na amerykańską presję wzmocnił- przeciwnie do zamierzeń Białego Domu- pozycję Noriegi w Panamie. Błyskawicznie zlikwidował on próbę zamachu stanu podjęta 15 października. W tym samym dniu parlament przyjął ustawę stwierdzająca, że Panama znajduje się w stanie wojny ze Stanami Zjednoczonymi . Rozpoczęły się prowokacyjne ruchy wojsk panamskich wzdłuż kontrolowanej przez Amerykanów strefy kanału. Miało miejsce kilka ataków na personel sił zbrojnych USA. Wobec takiego rozwoju sytuacji 17 grudnia 1989 r. prezydent Bush podjął decyzję o przeprowadzeniu zbrojnej interwencji w Panamie.
(…)
… Zjednoczonymi. W 1984 r. Noriega zezwolił na przeprowadzenie wyborów prezydenckich, które wygrał jego kandydat. Za fasadą rządów demokratycznych rzeczywistą władzę nadal sprawował jednak generał. W 1987 r. doszło do próby obalenia Noriegi. Szef sztabu generalnego płk Diaz oskarżył go o sfałszowanie wyborów w 1984 r. i współpracę z wywiadem USA. Generał pucz udaremnił lecz uznał - nie bez podstaw…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)