Wykład - Procesy denazyfikacyjne

Nasza ocena:

3
Wyświetleń: 749
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wykład - Procesy denazyfikacyjne - strona 1 Wykład - Procesy denazyfikacyjne - strona 2 Wykład - Procesy denazyfikacyjne - strona 3

Fragment notatki:

Procesy denazyfikacyjne:
Między mocarstwami istniała zgoda co do konieczności przeprowadzenia denazyfikacji i ukarania najbardziej winnych. Nie jest tajemnicą, że w końcowej fazie wojny wiele jednostek niemieckich bez walki przechodziła na stronę anglosaską.
Po kapitulacji III Rzeszy nienawiść do nazizmu przejmowała również postać nienawiści do Niemców. Poszczególne mocarstwa różnie podchodziły do powojennych Niemiec i Niemców, np. Stalin oskarżał o zbrodnię Hitlera i nazizm twierdząc, że naród niemiecki nie jest winien.
Francja dążyła do maksymalnego osłabienia Niemiec, a także do ich rozbicia terytorialnego i politycznego.
USA często z jednej ostateczności w drugą. Zalecono gubernatorowi USA postępować twardo i wyniośle. Czynić także wszystko, by Niemcy nigdy nie zagrozili znowu pokojowi światowemu. Produkcja niemiecka powinna tylko w stopniu minimalnym zapewnić potrzeby Niemców.
Generał Eisenhover powiedział w 1945 roku, że Niemcy nigdy nie powrócą do stanu, który sami będą odczuwać jako normalny.
ZSRR, USA i Wielka Brytania uważały, że należy prowadzić wobec Niemców taką politykę, by raz na zawsze nie mogły prowadzić wojny.
Wielka Brytania - zakaz wszelkiego bratania się z Niemcami, nawet z dziećmi. Ten zakaz został zniesiony dopiero w czerwcu 1948 roku. Podstawą prawną w denazyfikacji były decyzje Sojuszniczej Rady Kontroli z 20 listopada 1945 roku. Postanowiono poddać wszystkich Niemców badaniom w celu ustalenia stopnia ich winy.
USA - najskrupulatniejsza denazyfikacja. Amerykanie ustalili 5 kategorii hitlerowców:
winowajcy główni
winowajcy
winowajcy mniej obciążeni
bierni zwolennicy
osoby zwolnione od odpowiedzialności i kary więzienia od 2 do 10 lat, praca przymusowa, utrata majątku.
Amerykanie opracowali ankietę ze 133 pytaniami, które z czasem przekazano w ręce Niemców. Od tego momentu w strefie amerykańskiej rozpoczęła się pobłażliwość w stosunku do nazistów. W strefie amerykańskiej przeprowadzono denazyfikację 3 mln 623 tys. 112 osób.
Sojusznicza Rada Kontroli Niemiec:
Była najwyższą władzą nad Niemcami, a wszelkie decyzje podejmowane były jednogłośnie. Każdy z generałów - gubernatorów mówił swoim językiem, co bardzo utrudniało dyskusję w ramach Rady.
Najczęściej weto zgłaszał przedstawiciel ZSRR.
Rada nie rządziła Niemcami na co dzień mimo, że posiadała najwyższą władzę w Niemczech.
Faktycznie rządzili poszczególni gubernatorowie. Do ważniejszych decyzji Sojuszniczej Rady należało: decyzja o rozwiązaniu niemieckich sił zbrojnych, rozwiązanie NSDAP i pronazistowskich organizacji oraz podjęła decyzję o likwidacji wszystkich organizacji hitlerowskich.


(…)

… zachodnich mocarstw i krajów Beneluksu (Belgia, Holandia, Luksemburg). Na konferencję nie zaproszono delegacji radzieckiej. Uczestnicy konferencji w Londynie wyrazili zgodę na przekształcenie trizonii w zachodnioniemieckie państwo, które miało nosić nazwę RFN.
Kiedy w przerwie obrad w kwietniu 1948 roku zebrała się Sojusznicza Rada Kontroli, delegat radziecki na znak protestu opuścił spotkanie Rady. Delegacje zachodnich stref uznały to nie tylko za zarwanie obrad Rady, ale także jako koniec działalności Sojuszniczej Rady Kontroli. Ten punkt widzenia był odrzucany przez stronę radziecką.
8 kwietnia 1949 roku formalnie powołano trizonia, również układem w Waszyngtonie.
23 maja 1949 roku została opracowana i ogłoszona konstytucja przyszłej RFN. Na czele rady opracowującej konstytucję stał Konrad Adenauer.
3 września 1949 roku oficjalnie ogłoszono powstanie RFN. Istnieją do dziś spory, czy datę powstania RFN jest 23 maja 1949 roku, czy 3 września 1949 roku, kiedy ukonstytuował się RFN-owski rząd Adenauerem na czele.
7 października 1949 roku z obszaru strefy radzieckiej powstała NRD.
Reforma walutowa i blokada Berlina Zachodniego:
Po klęsce III Rzeszy w całych Niemczech podzielonych na strefy okupacyjne obowiązywała stara marka niemiecka - Reichsmarka. Obowiązywały jednakowe ceny.
Marka traciła swoją wartość, pogłębiała się inflacja, poprzez Berlin ze strefy radzieckiej uciekały tysiące Niemców.

... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz