Wykład - Reforma walutowa w czerwcu 1948 roku

Nasza ocena:

3
Pobrań: 175
Wyświetleń: 1246
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wykład - Reforma walutowa w czerwcu 1948 roku - strona 1 Wykład - Reforma walutowa w czerwcu 1948 roku - strona 2 Wykład - Reforma walutowa w czerwcu 1948 roku - strona 3

Fragment notatki:

Reforma walutowa w czerwcu 1948 roku.
Kiedy zapadła decyzja o powołaniu bizonii (grudzień 1946), od lutego 1948 do czerwca 1948 z przerwami trwała w Londynie konferencja 3 mocarstw zachodnich i 3 krajów Beneluxu na temat powołania RFN.
Kwiecień 1948 rok - Francja zadeklarowała przystąpienie do bizonii, która potem funkcjonowała jako trizonia. Niezaproszenie ZSRR na konferencją w Londynie było powodem rozpadu Sojuszniczej Rady Kontroli Niemiec.
Już od 1947 roku w USA w wielkiej tajemnicy drukowano nowe pieniądze, czyli DM (Deutsche Mark), która miała zastąpić Reichsmarka. Jednym z autorów reformy walutowej, a później tzw. cudu gospodarczego RFN był Ludwig Erhard.
28 czerwca 1948 roku wprowadzono nową walutę w 3 zachodnich strefach. Każdy, niezależnie od posiadanej ilości marek, mógł dostać maksymalnie 60 nowych marek.
Wrzesień 1948 - drugi raz dokonano wymiany pieniądza. Tym razem było to 20 marek.
Wszyscy starali się zdobyć DM (pojawiło się mnóstwo towarów, których nie można było kupić).
W drugiej połowie 1948 roku PKB 3 stref powiększył się 3 razy. Reforma walutowa zaskoczyła radzieckie władze w strefie wschodniej.
Wówczas władze strefy radzieckiej rozpoczęły stemplowanie obowiązującej jeszcze RM, a w miesiąc później w strefie radzieckiej wprowadzono odrębną walutę - markę.
Blokada Berlina:
Torgau - tu spotkały się niemieckie i amerykańskie wojska w 1945 roku (na Łabie). A Brytyjczycy doszli aż do Rostoku.
5 czerwca 1945 roku Amerykanie i Brytyjczycy wycofali się z terenów, które zajęły prąc na Berlin.
Po ustaleniu stref okupacyjnych, a także podzieleniu Berlina na 4 strefy okupacyjne, Berlin podlegał specjalnej komendanturze wojskowej. Ustalono jedynie, w formie dokumentu, łączność lotniczą między strefami zachodnimi a Berlinem. Tą drogą mogły latać jedynie samoloty cywilne i wojskowe z Wielkiej Brytanii, USA oraz francuskie, a radzieckie nie mogły tego czynić. Nie było natomiast żadnych uzgodnień w komunikacji z Berlinem odnośnie lądowych i wodnych dróg.
Już na przełomie kwietnia i maja 1948 roku Rosjanie wzmogli kontrole barek wodnych i innych środków transportu docierających do Berlina Zachodniego. W maju kontrole te ustały, a w czerwcu po wprowadzeniu nowej waluty w strefach zachodnich władze radzieckie rozpoczęły blokadę Berlina Zachodniego.
Blokada polegała na niedopuszczaniu transportów żywności, opału, sprzętu do Berlina Zachodniego drogą wodną i lądową. Powstała droga powietrzna. Stalin, ogłaszając blokadę Berlina Zachodniego chciał go wziąć głodem. Nawet za cenę wybuchu wojny o Berlin. Odcięto dostawy prądu i gazu. Wówczas 3 mocarstwa zachodnie rozpoczęły dostawę żywności, medykamentów, węgla, koksu oraz maszyn i sprzętu do zbudowanych w Berlinie Zachodnim gazowni i elektrowni. Każda strefa w Berlinie Zachodnim miała swoje lotnisko, z którego startowały i lądowały samoloty transportowe. Łącznie do września 1949 roku odbyto ponad 270 tys. Lotów.


(…)

… roku powołana wcześniej Rada Parlamentarna, na czele której stał Konrad Adenauer, uchwaliła projekt ustawy zasadniczej, czyli konstytucji przyszłego państwa zachodnioniemieckiego.
Po ratyfikacji 23 maja 1949 roku Rada Parlamentarna w Bonn ogłosiła ustawę zasadniczą RFN. Nazwa „ustawa zasadnicza” miała podkreślić jej tymczasowość. Do układu z 1972 roku między NRD a RFN wszystkie pociągi ekspresowe i pośpieszne zatrzymywały się w Bonn nie dłużej, niż na minutę, podkreślając tym samym tymczasowość stolicy RFN.
Po przeprowadzonych wyborach w sierpniu 1949 roku, wybory wygrała CDU/CSU z 31% poparcia. Dalej była SPD z 29%. Ten parlament z przewagą jednego głosu wybrał na stanowisko kanclerza Konrada Adenauera, którzy rządził przez 13 lat (nazywany był żelaznym kanclerzem).
Ustąpił ze stanowiska (zostało mu jeszcze 2…
Republiki Demokratycznej.
Oba państwa niemieckie nie uznawały siebie i nie utrzymywały stosunków dyplomatycznych.
RFN od początku określała siebie jako jedynie prawną do reprezentowania całych Niemiec i wszystkich Niemców. Taki stan przetrwał do 1972 roku do podpisania tzw. układu zasadniczego między RFN a NRD.

... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz