Po zakończeniu działań zbrojnych związanych z II Wojną Światową pojawił się problem Niemiec. Na konferencji w Poczdamie (17 .VII-2.VIII.1945) przywódcy ZSRR, Wielkiej Brytanii i USA podjęli decyzje dotyczące dalszego wyglądu Niemiec. Miały one zostać całkowicie rozbrojone, miała być przeprowadzona denazyfikacja (środki podjęte po wojnie w celu wykorzenienia zasad, ustaw i organizacji nazistowskich z życia polit-społ Niemiec), dekartelizacja (jest to proces polegający na rozbiciu wielkich organizacji przemysłowych zwanych kartelami ), demilitaryzacja, demokratyzacja życia politycznego oraz wychowania. Terytorium Niemiec podzielono na cztery strefy wpływów: amerykańską, brytyjską, francuską i radziecką, jednak miały one być traktowane jak gospodarcza całość. Polsce przyznane zostały obszary znajdujące się na wschód od linii wyznaczonej przez Odrę i Nysę Łużycką, miały one nie być traktowane jako część radzieckiej strefy okupacyjnej. Ludność niemiecka z terytoriów Czechosłowacji, Polski i Węgier miała zostać przesiedlona.
20 sierpnia 1945 władzę najwyższą w Niemczech objęła Sojusznicza Rada Kontroli. W Norymberdze (amerykańska strefa okupacyjna) powołano Międzynarodowy Trybunał Wojskowy. 5 marca 1946 Amerykanie uchwalili ustawę dzielącą byłych hitlerowców na 5 kategorii i ustanawiającą system kar: więzienie od 2 do 10 lat, pracę przymusową, utratę majątku, wykluczenie z urzędów publicznych i pozbawienie prawa głosowania oraz kilka mniejszych kar dla biernych zwolenników. Wprowadzono wtedy kwestionariusz (Fragebogen) mający zapobiec pomyłkom i uniknięciu kary przez winnych. Uznaje się, że w trzech zachodnich strefach okupacyjnych proces denacyfikacji zakończył się 31 grudnia 1948.
ZSRR miał jasno sprecyzowane cele odnośnie swojej strefy okupacyjnej: pozyskanie sobie szerokich mas pracujących oraz zrzucenie winy za hitleryzm na klasy posiadające. Wywłaszczano majątki ziemskie powyżej 100 ha. Na podstawie rozkazu z 1945 skonfiskowano przedsiębiorstwa przemysłowe, handlowe i kopalnie, które ponoć należały do osób winnych współpracy z Hitlerem. 10 czerwca 1945 władze radzieckie wydały pozwolenie na tworzenie „antyfaszystowskich” stronnictw, nieco później to samo zrobiły władze brytyjskie.
24 lutego 1947 Walter Ulbricht po raz pierwszy zaproponował utworzenie centralnego rządu ogólno niemieckiego. Rok później Rosjanie łączą centralne urzędy swojej strefy w Niemiecką Komisję Gospodarczą , która mogła wydawać zarządzenia obowiązujące w całej strefie. Na jej czele stanął Heinrich Rau, był to początek państwa wschodnioniemieckiego.
20 października 1946 odbyły się wybory do sejmów pięciu krajów strefy radzieckiej (Brandenburgia, Meklemburgia, Saksonia, Saksonia-Anhalt, Turyngia). Były to pierwsze wolne wybory od 1932 i ostatnie do 1990. Wygrała je partia SED (Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności).
(…)
… francuski sprzeciwiał się włączenia RFN do NATO i przygotował swój projekt włączenia wojsk zachodnioniemieckich do Armii Europejskiej. 26 października projekt ten przyjęło francuskie Zgromadzenie Narodowe. 26 maja 1952 podpisano w Bonn układ przyznający RFN prawie całkowitą suwerenność (układ generalny lub układ o Niemczech) pod warunkiem jej przystąpienia do Europejskiej Wspólnoty Obronnej. 27 maja 1952 ministrowie spraw zagranicznych Belgii, Francji, Holandii, Włoch, Luksemburga i RFN podpisali w Paryżu układ powołujący do życia Europejską Wspólnotę Obronną. Bundestag ratyfikował ten układ 19 marca 1953. 26 lutego 1954 Bundestag uchwalił uzupełnienie konstytucji, stwierdzające, że sprawy obrony należą do kompetencji władz federalnych. Prezydent Heuss podpisał ustawy o ratyfikacji układów bońskich i paryskich 30 marca 1954. 2 lipca 1952 Bundestag uznał Obszar Saary za część Niemiec.
3 października 1954 ministrowie spraw zagranicznych Wlk. Brytanii, Kanady, USA i sześciu członków niedoszłej do skutku Europejskiej Wspólnoty Obronnej w Londynie podjęli następujące decyzje: utworzenie narodowej zachodnioniemieckiej armii; RFN ma stać się członkiem paktów Brukselskiego (traktat podpisany 17 marca 1948 r…
… włączenie zachodniej części Niemiec do Planu Marshalla oraz utworzenie międzynarodowego organu kontroli Zagłębia Ruhry. W tym samym roku doszło do konfliktu związanego z wyborem następcy prezydenta policji i tym samym doszło do podziału policji berlińskiej. Następnie dokonano również podziału władz miejskich. 4 maja 1949 delegaci czterech mocarstw podpisali w ONZ podpisali układ w sprawie zakończenia…
…. Brytania, USA i Kanada zobowiązały się do stacjonowania wojsk na kontynencie europejskim.
23 października 1954 zatwierdzono w Paryżu kilka ważnych traktatów: Obszar Saary miał uzyskać status europejski w ramach Unii zachodnioeuropejskiej, musiało to być jednak zatwierdzone plebiscytem, który odbył się 23 października 1955 (za odrzuceniem statusu europejskiego 60%). 1 stycznia 1957 obszar ten został wcielony do Niemiec.; przedstawiciele czterech mocarstw zadecydowali o zakończeniu reżimu okupacyjnego; wszyscy uczestnicy podpisali protokół o przekształceniu Unii Zachodniej w Unię Zachodnioeuropejską powiększając ją o Włochy i RFN; RFN zaproszono do NATO. Układy paryskie zostały szybko ratyfikowane. 5 maja 1955, z chwilą wejścia w życie tych układów RFN stało się suwerennym państwem oraz członkiem…
… Federalną (Bundesrat). 14 sierpnia 1949 odbyły się wybory do Bundestagu, które wygrali chrześcijańscy demokraci. Stolicę RFN ustalono w Bonn, prezydentem ogłoszono prof. Theodora Heussa. 15 września Konrad Adenauer został wybrany przez Bundestag kanclerzem. W skład rządu weszli chrześcijańscy demokraci, liberałowie i przedstawiciele prawicowej Partii Niemieckiej. 21 września 1949, dzień, w którym utworzono…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)