Wykład - Pościg

Nasza ocena:

3
Pobrań: 182
Wyświetleń: 756
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wykład - Pościg - strona 1 Wykład - Pościg - strona 2

Fragment notatki:

Pościg. Pościg, to działania podjęte przez policjanta (patrol policyjny, jednost­kę policyjną, specjalną grupę) zmierzające do ujęcia osób ściganych, które przemieszczają się w terenie. Wielkość i rodzaj przedsięwzięć or­ganizacyjnych, taktycznych, a nawet technicznych uzależnione są od ro­dzaju pościgu, sposobu ucieczki ściganego, stopnia w jakim jest on nie­bezpieczny (czyli jakie i dla kogo stwarza niebezpieczeństwo), terenu w jakim odbywa się pościg itp. Zwykle celem pościgu jest zatrzymanie (czasem tylko sprawdzenie tożsamości) osoby ściganej, czyli: 1) osoby, która ucieka bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, 2) osoby, która wezwana do okazania dokumentów ucieka, 3) osoby, która po popełnieniu przestępstwa ukrywała się, a odnalezio­na, podejmuje ucieczkę, 4) osoby pozbawionej wolności, która uciekła z zakładu karnego, aresztu, komendy (komisariatu) policji, z konwoju itp. Użycie w czasie pościgu broni palnej regulują przepisy art. 17 ust. l ustawy o policji, art. 9 ust. l ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, art. 24 ust. l ustawy o Straży Granicznej. Zgodnie z przepisem art. 243 § l KPK każdy (a więc nie tylko policja) ma prawo ująć osobę w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeśli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub jeśli nie można ustalić jej tożsamości. Jedna­kże osobę tak ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce Policji (art. 243 § 2 KPK). W trakcie bezpośredniego pościgu za osobą, wobec której istnieje uzasadnione podej­rzenie popełnienia zabójstwa, zamachu terrorystycznego, uprowadzenia osoby w celu wymuszenia okupu lub określonego zachowania, rozboju, kradzieży rozbójniczej, wy­muszenia rozbójniczego, umyślnego ciężkiego uszkodzenia ciała, zgwałcenia, podpa­lenia lub umyślnego sprowadzenia w inny sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia albo zdrowia, policjant ma prawo użycia broni palnej. Prawo takie ma rów­nież w czasie bezpośredniego pościgu za osobą, która dokonała, lub usiłowała doko­nać bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność policjanta lub innej osoby, która nie podporządkowała się wezwaniu do natychmiastowego po­rzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności policjanta lub innej osoby; w pościgu za osobą, która usiłowała przemocą odebrać broń policjantowi lub innej osobie uprawnionej do posia­dania broni palnej, a także w pościgu za osobą dokonała, lub usiłowała dokonać zama­chu na mienie, stwarzając jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka (art. 17 ust. l ustawy o Policji). Jeśli pościg kończy się ujęciem osoby ściganej, należy ją wylegitymować lub w inny sposób ustalić (potwierdzić) jej tożsamość, albo zatrzy­mać, jeśli spełnione są ustawowe warunki zatrzymania (por. art. 243-248 KPK oraz art. 15 ust. l pkt. 2 i 2', pkt. 3 ust. 2-5 ustawy o policji, art. 7 ust. l pkt. 2, ust. 2-3 ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, art. 11 ust. l pkt. 7 ustawy o Straży Granicznej). Jeśli w wyniku pościgu nie udało się ująć osoby ściganej i kontynuowa­nie pościgu wydaje się niecelowe, działania te przerywa się w tej formie i ewentualnie kontynuuje w formie czynności operacyjno-rozpoznawczych. Zdarza się, że pościg, zwłaszcza za uzbrojonym przestępcą (lub tym bardziej grupą przestępczą, terrorystyczną) ma postać skomplikowanych i zorganizowanych działań, z udziałem różnych jednostek i formacji poli­cyjnych (w tym także pododdziałów wojsk podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji), z użyciem pojazdów, śmigłowców, spe­cjalnego sprzętu łączności itp. W działaniach policyjnych rozróżnia się kilka form takiego pościgu: 1) pościg czołowy („po śladach"); pościg taki zaczyna się z miejsca przestępstwa lub miejsca ucieczki ściganego, 2) czynności zaporowe, organizowane przez policję na drogach spo­dziewanej trasy ucieczki ściganego; zwykle czynności zaporowe prowadzone są łącznie z pościgiem czołowym. Często pościg uzupełniony jest zasadzką i działa­niami poszukiwawczymi (penetracyjnymi). Czasem przy pościgu wyko­rzystuje się psa tropiącego. W czasie pościgu i działań penetracyjnych zabezpiecza się ewentualne ślady i dowody, na które można się natknąć na drodze ucieczki sprawcy, prowadzi się też inne działania administracyjno-porządkowe (np. rozpytuje ludzi itp.).
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz