To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
NIEMIECKI SYSTEM BANKOWY
Każda próba zaprezentowania wyjątkowego znaczenia oraz osobliwości wsp6lczesnego sektora bankowego w Niemczech musi uwzględniać dwa istotne założenia: po pierwsze - sektor ten powstawał stopniowo przez ponad dwa wieki, przeżywając „wzloty" i „upadki", po drugie - jego rozwój był z natury rzeczywiście powiązany z dziejami niemieckiego państwa i gospodarki.
Na sektor (system) bankowy w Niemczech składają się liczne banki traktowane na ogół jako ”dobra publiczne" i ,instytucje zaufania publicznego". System ten odznacza się różnorodnością form własnościowych i organizacyjnych instytucji bankowych, złożonością powiązań kapitałowych i wysoką gęstością sieci bankowych (tzw. overbanking) Elementami niemieckiego systemu bankowego są banki komercyjne (uniwersalne i specjalistyczne) oraz bank centralny pełniący w systemie szczególnie ważną rolę. Systemy bankowe nie są systemami zamkniętymi, mają wiele różnych powiązań z instytucjami para i poza bankowymi. Istotą modelu niemieckiej bankowości (a dokładniej modelu niemiecko - japońskiego lub reńskiego) jest finansowanie przedsiębiorstw za pomocą kredytów bankowych a nie inwestycji giełdowych. Pokazuje to wyższość systemu bankowego nad giełdą papierów wartościowych. Dlatego osobowością niemieckiego systemu jest ogromna siła finansowa, w której dominują banki uniwersalne. Niemiecki system finansowy jest klasycznym systemem „bankowo zorientowanym”. Oznacza to, że banki mogą oferować wszystkie usługi w jednym miejscu i nie istnieje podział na instytucje depozytowo - kredytowe czy instytucje zajmujące się obsługą piapierów wartościowych. W Niemczech istnieje także szeroko rozbudowany sektor banków specjalistycznych. W niemieckim systemie bankowych dominują banki narodowe. Jest to związane z prawną niedostępnością dla zagranicznych inwestorów, zarówno banków publicznoprawnych (kas oszczędnościowych i banków krajowych), jak i spółdzielczych. Bankowość centralna:
Niemiecki system bankowy odznacza się dwustopniowością: potrzeby finansowe podmiotów gospodarczych zaspokajane są przez banki komercyjne i spółdzielcze. Natomiast za emisję pieniądza i sterowanie jego strumieniem na rynku odpowiada bank centralny. Centralną jednostką finansową Niemiec jest Niemiecki Bank Federalny (Deutsche Bundesbank) z siedzibą we Frankfurcie nad Menem. Niezależność Bundesbanku, choć jest on instytucją całkowicie państwową, została zagwarantowana prawnie w 1957 r., czyli w momencie jego założenia. Posiada on najwyższy stopień niezależności od wszelkich organów państwa, w tym także od rządu, wśród istniejących banków centralnych. Niezależność ta dotyczy zarówno polityki personalnej, instytucjonalnej jak i funkcjonalnej. W świetle ustawy DB zobowiązany jest do współpracy z rządem federalnym i wspierania rządowej polityki gospodarczej, ale niezależna polityka pieniężna pozostaje priorytetem. Podstawowym celem DB jest regulowanie obiegu pieniężnego i wielkości kredytu, tak aby zapewnić stabilnośc siły nabywczej pieniądza, płynność rozliczeń pieniężnych oraz bezpieczeństwo finansowe systemu bankowego.
(…)
… prywatnymi, krajowymi/kasami oszczędnościowymi i bankami spółdzielczymi - szczególnie w odniesieniu do klientów indywidualnych.
BANKI SPECJALISTYCZNE
Są to instytucje kredytowe obejmujące prywatne banki hipoteczne, mieszane banki hipoteczne jak i publicznoprawne zakłady. Specjalizują się w długoterminowym finansowaniu i posiadają jedyne prawo do emisji listów zastawnych
Prywatne banki hipoteczne są instytucjami prawa prywatnego. Środki na finansowanie długookresowe uzyskują dzięki emisji specjalnych papierów wartościowych (listów zastawnych). Mogą także udzielać pożyczek komunalnych osobom prawa publicznego. Dzięki udzielonym gwarancjom i na podstawie ich wierzytelności emitują publiczne listy zastawne (obligacje komunalne). Działalność banków hipotecznych podlega bardzo wielu regulacjom i ograniczeniom…
…, ale niezależna polityka pieniężna pozostaje priorytetem. Podstawowym celem DB jest regulowanie obiegu pieniężnego i wielkości kredytu, tak aby zapewnić stabilnośc siły nabywczej pieniądza, płynność rozliczeń pieniężnych oraz bezpieczeństwo finansowe systemu bankowego.
Głównymi instrumentami realizacji polityki pieniężnej DB są:
Refinansowanie banków komercyjnych (udzielanie kredytów redyskontowych…
… koncentrują się na obsłudze wybranych grup klientów lub sektorów działalności bankowej oraz coraz szerzej korzystają z outsourcingu. Od połowy lat dziewięćdziesiątych zmienia się system refinansowania banków, którym do tej pory były przede wszystkim, depozyty od klientów spoza sektora finansowego. Teraz jednakże banki kierują swe oszczędności do instytucjonalnych inwestorów, takich jak firmy ubezpieczeniowe…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)