To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Organizacja i zarządzanie w ochronie zdrowia dr Grzegorz Głód
Wykład 4
MECHANIZMY FINANSOWANIA ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH
Systemy ochrony zdrowia w poszczególnych krajach cechuje duże zróżnicowanie. Jednak niezależnie od istniejących między nimi różnic, w każdy systemie ochrony zdrowia dąży się do zrealizowania trzech, w zasadzie traktowanych jako równorzędne głównych celów o charakterze makroekonomicznym i społecznym, a należą do nich:
efektywność ekonomiczna i medyczna działania świadczeniodawców (usługodawców), przy czym uwzględnia się jakość usług; kontrola poziomu kosztów oraz dynamiki wzrostu kosztów; dostępność świadczeń zdrowotnych. Dla zapewnienia (zwiększenia) efektywności niezbędne jest określenie:
zakresu nabywanych usług zdrowotnych (jakie usługi kupować); zakres ten powinien zapewniać zwiększenie efektu zdrowotnego w stosunku do kosztów; wyboru takich metod i sposobów świadczenia usług zdrowotnych (jak świadczone powinny być usługi), aby koszt danego efektu zdrowotnego był najniższy z możliwych. Konieczność kontroli kosztów, ich poziomu i dynamiki, wynika generalnie z dwóch przyczyn:
ze stałego wzrostu kosztów opieki zdrowotnej, z ograniczeń finansowych - w każdym systemie ochrony zdrowia środki są limitowane. Dostępność świadczeń zdrowotnych dla każdej osoby objętej danym systemem ochrony zdrowia, niezależnie od różnic w poziomie dochodów, stanu zdrowia, demograficznych, jest wyzwaniem i ważnym warunkiem dla prawidłowego funkcjonowania każdego systemu. Ze względu na ograniczenia finansowe niezbędne jest określenie zakresu świadczeń dostępnych nieodpłatnie dla osób objętych danym systemem ochrony zdrowia, jak również zakresu świadczeń udzielanych za częściową odpłatnością pacjentów oraz zakresu świadczeń uzyskiwanych całkowicie na zasadach komercyjnych. W odniesieniu do wymienionych powyżej trzech głównych celów ekonomiczno- społecznych każdego systemu ochrony zdrowia istotne jest określenie stopnia ich wzajemnej konkurencyjności. Zwykle uważa się, że dążenie do wzrostu ekonomicznej efektywności systemu oznaczać musi pogorszenie efektywności społecznej i odwrotnie.
Jednak pogląd taki słuszny jest tylko dla krótkiego (do I roku) i średniego (od ponad I rok do 3 lat) okresu. W długim okresie ujawniają się bowiem korzyści ogólnospołeczne np. zwiększenia wydatków na ochronę zdrowia tak, aby zapewnić każdemu członków społeczeństwa dostęp do - przynajmniej standardowych - świadczeń zdrowotnych poprawia się sytuacja epidemiologiczna, spada umieralność, wzrasta przeciętna długość życia, etc. To z kolei oznacza zmniejszenie wydatków socjalnych, jak renty, zasiłki chorobowe, wzrost wydajności pracy, itp., jednym słowem -oszczędności finansowe i korzyści ekonomiczne.
(…)
… z tytułu wykonania danego zakresu świadczeń zdrowotnych w ciągu danego okresu -zwykle I roku. Budżet globalny umożliwia świadczeniodawcy dowolne gospodarowanie środkami finansowymi, ale -w ramach limitu. Efektywne zastosowanie tego mechanizmu finansowania zależy od przyjętej podstawy ustalania budżetu globalnego. Podstawą tą może być: dotychczasowy poziom świadczeń, liczba łóżek w szpitalu, liczba osobodni, liczba leczonych przypadków. Zwykle kontrakty zawierane w oparciu o budżet globalny zawierają dodatkowe klauzule, które mają zrównać ryzyko finansowe ponoszone przez świadczeniodawcę i płatnika, jak też służące określeniu mierników efektywności działania, jakości świadczeń oraz efektów zdrowotnych. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)