To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ludność państwa - charakterystyka ogólna; koncepcja obywatelstwa z perspektywy prawa międzynarodowego
Ludność państwa - osoby fizyczne zamieszkujące terytorium danego państwa i podlegające jego prawu do sądzenia. Ludnością państwa są w większości obywatele podlegający stałej więzi prawnej państwa oraz cudzoziemcy przebywający okresowo na jego terytorium. W skład ludności nie wchodzą cudzoziemcy uprzywilejowani, niepodlegający prawu do sądzenia. Państwo określa położenie prawne ludności. W swym ustawodawstwie ustala zakres praw i obowiązków obywateli i cudzoziemców. Status prawny ludności regulowany jest przez ustawodawstwo wewnętrzne poszczególnych państw. Umowy międzynarodowe zawierane są dla zapobiegania powstawaniu podwójnego obywatelstwa, regulują dostęp i położenie prawne cudzoziemców. Umowy zobowiązują do dostosowania lub wydania odpowiednich przepisów wewnętrznych. Państwa współpracują w kwestiach dotyczących praw politycznych, obywatelskich, ekonomicznych i kulturalnych.
Ludność jest elementem decydującym o kształcie swojej państwowości, ustroju i losach swego terytorium (zgodnie z zasadą samostanowienia narodów). W ramach ONZ przyjęto szereg ustaw dotyczących praw człowieka, kobiet, dzieci, zwalczania dyskryminacji, tortur, przymusowej pracy, niewolnictwa. Ludność składa się z kilku kategorii: obywatele, cudzoziemcy czasowo lub stale przebywający, apatrydzi - bezpaństwowcy, biorą się z rewolucji, konfliktów zbrojnych. Obywatelstwo jest szczególnym węzłem prawnym łączącym jednostkę z państwem. Wynika z niego obowiązek wierności i lojalności w stosunku do państwa oraz zwierzchnictwo osobowe państwa nad własnymi obywatelami niezależnie od tego, gdzie się znajdują. Głównym obowiązkiem obywatela jest szanowanie prawa swego państwa. Obywatel jest uprawniony do korzystania z opieki swojego państwa (opieka dyplomatyczna - państwo może występować na forum międzynarodowym w imieniu swoich obywateli w stosunku do innych państw oraz przed sądami międzynarodowymi i komisjami arbitrażowymi). 1997 r. - Rada Europy przyjęła Konwencję o obywatelstwie, którą Polska podpisała w 1999 r. Konwencja stanowi, że obywatelstwo, jako związek prawny między os. fizyczną a państwem, nie określa przynależności etnicznej jednostki. Państwo samo określa, kto może być jego obywatelem. Przyjęte warunki muszą być zgodne z umowami międzynarodowymi, prawem zwyczajowym oraz powszechnie uznanymi zasadami prawa odnoszącymi się do obywatelstwa. Powinny nadto uwzględniać: prawo do posiadania obywatelstwa, dążenie do unikania statusu bezpaństwowca, zakaz arbitralnego pozbawienia obywatelstwa. Nabycie obywatelstwa, przez:
Urodzenie, nadanie, tzw. naturalizacja, zamążpójście, adopcję, opcję (prawo wyboru jednego obywatelstwa spośród tych, które posiada osoba, a zrzeczenie się drugiego) repatriację.
(…)
… prawa krwi ius sanguinis jednostka przez urodzenie nabywa obywatelstwo państwa, którego obywatelami są rodzice - zasada prawa ziemi ius soli o obywatelstwie jednostki decyduje jej miejsce urodzenia, urodzenie na statku lub w samolocie traktuje się zazwyczaj tak samo jak gdyby nastąpiło na terytorium państwa przynależności statku lub samolotu
* orzeczenie MTS w sprawie Nottebohma - spór między Gwatemala…
… oraz cudzoziemcy zazwyczaj przypadkowo czy okresowo przebywający na jego terytorium. W skład „ludności” nie wchodzi grupa tzw. cudzoziemców uprzywilejowanych, a więc osoby korzystające z przywilejów i immunitetów i nie podlegające jurysdykcji miejscowej. Normy regulujące status prawny ludności. Z istoty zwierzchnictwa terytorialnego wynika, iż określenie położenia prawnego ludności należy do kompetencji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)