To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
STAŁA LUDNOŚĆ
Państwo to zbiorowość ludzka; więc oczywistym jest, że państwo nie może istnieć bez
ludności ; jej liczba pozostaje bez znaczenia (Chiny „dobiegają” do dwóch miliardów
obywateli, Indie właśnie przekroczyły miliard, Monaco ma ok. 30 tys. mieszkańców; W
2001 roku obywatelstwo Stolicy Apostolskiej posiadały 532 osoby (w tym 59
kardynałów, 330 innych osób duchownych, 94 członków Gwardii Szwajcarskiej i 49
pozostałych osób świeckich).
Przynależność osoby do ludności państwa określa jej obywatelstwo,
odzwierciedlające jej rzeczywistą więź z ludnością państwa.
Obywatelstwo stanowi węzeł prawny pomiędzy państwem a osobą fizyczną,
uznany w prawie międzynarodowym i skutkujący wzajemnymi prawami i
obowiązkami (np. obywatel ma obowiązek przestrzegać prawa, płacić podatki i bronić
państwa, natomiast państwo ma obowiązek przyjąć swojego obywatela na swoje
terytorium).
Każde państwo może określać co do zasady swobodnie, na gruncie swojego
prawa wewnętrznego, reguły nabywania jego obywatelstwa. Obecnie obywatelstwo
zwykle nadawane jest przez państwa na trzech podstawach:
a) na zasadzie prawa krwi (ius sanguinis), tj. przez urodzenie z osoby bądź osób,
które posiadają już obywatelstwo danego państwa. Na zasadzie prawa krwi
dziecko nabywa obywatelstwo niezależnie od miejsca, w którym przyszło ono
na świat.
b) na zasadzie prawa ziemi (ius soli), tj. przez urodzenie na terytorium danego
państwa, niezależnie od istnienia więzi krwi z osobami posiadającymi już
obywatelstwo tego państwa.
c) w wyniku naturalizacji na wniosek osoby zainteresowanej, spełniającej warunki
określone w prawie krajowym.
Zwyczajowe prawo międzynarodowe ogranicza swobodę państw co do
określania przez nie zasad dotyczących obywatelstwa w taki sposób, że zakazuje
państwom nadawania obywatelstwa osobom po ich urodzeniu i wbrew ich woli
(bądź woli rodziców osób małoletnich), o ile nie istnieje dostateczny związek między
państwem a daną jednostką (np. stałe zamieszkanie w danym państwie, posiadanie w
danym państwie centrum życiowych interesów itp.).
Aby obywatelstwo było uznane na gruncie prawa międzynarodowego, musi być
obywatelstwem efektywnym. Efektywne obywatelstwo to więź prawna, mającą u
podłoża społeczny fakt przywiązania, autentyczny związek kwestii bytowych, interesów
i uczuć.
Sprawa Nottebohma (Lichtenstein v. Gwatemala, MTS 1955 rok)
Nottebohm urodził się w Niemczech jako obywatel niemiecki. W 1905 roku wyjechał z Niemiec i osiedlił się w Gwatemali. Przebywał tam z górą trzydzieści lat - kraj ten stanowił centrum jego interesów życiowych (w Gwatemali mieszkał, prowadził działalność gospodarczą, zgromadził
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)