Kontekst jako wyznacznik wykładni traktatów
Art. 31 ust. 2 Konwencji Wiedeńskiej:
„Dla celów interpretacji traktatu kontekst obejmuje, oprócz tekstu, łącznie z jego wstępem i załącznikami:
każde porozumienie dotyczące traktatu, osiągnięte między wszystkimi stronami w związku z zawarciem traktatu;
każdy dokument sporządzony przez jedną lub więcej stron w związku z zawarciem traktatu, przyjęty przez inne strony jako dokument odnoszący się do traktatu”
Kontekst można podzielić na BLISKI sam tekst traktatu (preambuła, załączniki, artykuły) oraz DALEKI obejmujący porozumienia między stronami dot. traktatu oraz dokument sporządzony przez jedną lub więcej stron dołączony do traktatu, ponieważ ma z nim związek (art.31 ust.2 a) i b))
Wykładnia kontekstualna nie wskazuje reguł materialnych ani dokładnego kierunku interpretacji. Wskazuje materiały, którymi należy się wspomóc. Nie ma rangi materiałów pomocniczych.
Nie ma reguł formalno-prawnych wskazujących kolejność elementów, do których należy sięgnąć przy interpretacji traktatu. Jedynie logika rozumowania wskazuje, że w pierwszej kolejności sięga się do samego tekstu umowy międzynarodowej.
--
Kontekst - art. 31 ust. 2.
Bliski - sam tekst traktatu (preambuła, załączniki, art.) Daleki - każde porozumienie dot. traktatu zawarte między wszystkimi stronami; każdy dokument sporządzony przez jedną lub więcej stron dołączony do traktatu, ponieważ ma związek z traktatem. Wykładnia kontekstowa nie wskazuje reguł materialnych, ani dokładnego kierunku interpretacji. Wskazuje materiały, którymi należy się wspomóc. Nie ma rangi materiałów pomocniczych. Raczej logika rozumowania nakazuje sięganie do tekstu w pierwszej kolejności niż formuła formalno-prawna.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)