To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Koncepcja człowieka według podejścia humanistyczno- egzystencjalnego Jest zbiorem różnorodnych koncepcji- religijnych, ateistycznych i przeciwnych religii, kładących nacisk na różne emocje- od optymizmu po rozpacz. Głównymi założeniami są:
- skupienie na życiu, istnieniu i tym, co stanowi jego podstawę
- jednostka jako najważniejsza i niezastąpiona, posiada wolność i niezależność, co odróżnia ją od zwierząt
- poczucie odpowiedzialności za własne czyny (wynika to z wolności)
- śmierć jako coś, przed czym osoba jest całkowicie bezradna
- patrzenie na wydarzenia pod kątem sensu, jaki wnoszą w życie jednostki, a nie jako na próby definiowania lub potwierdzania jakichkolwiek teorii.
Według Frankla, jednego z przedstawicieli tej koncepcji, sens jest podstawą egzystencji człowieka. Wszelkie frustracje czy nerwice wynikają z braku spełnienia woli sensu- wówczas obwinia się otoczenie, dzieciństwo za bieżące wydarzenia. Próbą pomocy jest logoterapia, mająca na celu urzeczywistnienie potencjału drzemiącego w każdej osobie. Dzięki terapii możliwe jest stanie się tym, kim może się być.
Frankl określił także strukturę bytu:
Człowiek jest bytem złożonym z ciała, duszy (psychiki) i ducha, a mimo to pozostaje jednością. Koncentrycznie ułożone warstwy bytu to:
- w. somatyczna (zewnętrzna)
- w. psychiczna (środkowa)
- w. duchowa (wewnętrzna)
Między nimi zachodzą relacje (warunkowanie): warstwa niższa nie może tworzyć wyższej, ale jej istnienie jest warunkiem, by zaistniała ta doskonalsza. Relacje warstwy somatycznej i psychicznej określa się jako problem psychofizyczny, natomiast w. psychicznej i duchowej-jako noopsychiczny.
Człowiek może przyjąć wobec życia 4 błędne postawy:
- prowizoryczną poczucie, że to, co się dzieje nie jest rzeczywistością, dlatego nie odpowiada się w pełni za swoje postępowanie i decyzje. Wynika z poczucia zagrożenia
- fatalistyczną- odczuwanie braku kontroli nad rzeczywistością, prowadzące do zniechęcenia i zaniechania działań, ponieważ wydają się bezcelowe
- kolektywistyczną- wynika z zagrożenia i bezradności- rezygnacja z indywidualności i odpowiedzialności, na rzecz wartości wyznawanych przez ogół
- fanatyczną- związaną z kolektywistycznym postępowaniem- uznaje się za nadrzędne to, co przyjmuje grupa, nienawidząc wszelkiej „inności”.
Rozwój natomiast następuje w dwóch fazach:
- dojrzewanie organizmu (ciała i psychiki) do stawania się narzędziem ducha- osiągnięcie tej fazy przejawia się w działaniach (sensownych i wynikających z wewnętrznego przekonania)
- rozwój duchowy- następuje w momencie przejęcia kontroli nad organizmem psychofizycznym przez ducha. Proces ten nie jest możliwy do zakończenia- śmierć jest tylko jego przerwaniem. Realizacja jest jedynie częściowa, a rozwój nie może być celem samym w sobie (stanowi efekt uboczny działalności człowieka, zmierzającej ku znalezieniu sensu i wartości)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)