ESCHATOLOGIA
Nauka o rzeczywistości tego, co spotyka człowieka po śmierci
Śmierć: według nauki śmierć mózgu, według filozofii: oddzielenie duszy od ciała. Według teologii: pierwsze znaczenie - grzech (poprzez trwanie w grzechu, zwłaszcza ciężkim, człowiek jest w stanie śmierci duchowej). Drugie znaczenie - przejście do innej rzeczywistości, trwanie.
Według św. Tomasza dusza nie jest nieśmiertelna, a niezniszczalna - dlatego, że nieśmiertelność oznaczałaby, że człowiek zmarł i egzystuje już w sposób docelowy. A umierają człowiek traci część siebie, czyli materię - ciało. Przez to musi czekać na zmartwychwstanie. Stan po śmierci nie jest doskonalszy: jest pozbawiony elementu, jakim jest ciało. Śmierć gwarantuje niezniszczalność - trwanie pierwiastka, który gwarantuje istnienie. Kiedy dusza na powrót łączy się z ciałem, ale nie tym samym. Nowe ciało będzie jak ciało zmartwychwstałego Chrystusa: brak bólu, zmiany itp. Jednak będzie na tyle specyficzne, że będzie rozpoznawalne. Paruzja - powtórne przyjście Chrystusa, a nasze zmartwychwstanie. Śmierć indywidualna jest w pewnym sensie końcem świata. Ponieważ suma naszych śmierci oznacza realny koniec świata. Tak samo sąd który dokonuje się po śmierci oznacza też sąd ostateczny.
Wieczność: niebo, piekło albo czyściec. W każdym z tych miejsc obecność człowieka jest stanem, poczuciem, wrażeniem, życiem na sposób duchowy. Niebo - pełne przezywanie jedności z Bogiem przez miłość.
Piekło - rozpacz, świadomość, co się utraciło. Poczucie cierpienia wynikające z odrzucenia przez siebie Boga.
Czyściec - Moment graniczny miedzy światami: przed wiecznością, ale już po śmierci. Dojrzewanie do pełni miłości. Kościół: uwielbiony - w niebie, pielgrzymujący - na ziemi, oczyszczający - czyściec
Odpusty - darowania kar za winy już odpuszczone w spowiedzi. Wyrównuje długi wobec Bożej sprawiedliwości.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)