To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Działalność gospodarcza Eugeniusza Kwiatkowskiego. COP.
Pod koniec 1935 r. koniunktura w Polsce wyraźnie się poprawiła Dzięki wzrostowi cen zboża na rynkach światowych i zwiększeniu ich chłonności na skutek postępującego od 1933 r. ożywienia w większości krajów zachodnich, polepszyła się sytuacja rolnictwa polskiego. Wraz ze wzrostem przychodów wsi, rozszerzył się krajowy rynek zbytu na artykuły przemysłowe. Ożywił się ruch budowlany. Fundusz Pracy rozwijał roboty publiczne, a to też zwiększało popyt. Deficyt budżetowy utrzymywał się, ale zaczęły rosnąć dochody skarbu. Rosły obroty handlowe i utrzymywało się dodatnie saldo handlu zagranicznego. Mimo to nadal odpływał z Polski kapitał obcy, a to powodowało ostry deficyt płatniczy. Dla powstrzymania odpływu kapitału, 26 IV 1936 r. rząd wprowadził ograniczenia dewizowe. W trakcie negocjacji zadłużenia uzyskano obniżenie oprocentowania pożyczek zagranicznych.
Wraz z poprawą koniunktury rosło zatrudnienie, ale wolniej niż wzrost produkcji. Ponieważ na rynek pracy trafiały rocznie tysiące nie zatrudnionej dotąd młodzieży, bezrobocie nie tylko nie zmalało, ale nadal się zwiększało. Wynikiem tego był wzrost liczby strajków i demonstracji robotniczych w 1936 r. Jednocześnie na wsi utrzymywało się ogromne przeludnienie, grożące odejściem z rolnictwa ok. 3 min osób, które zapewne zwiększyłyby liczbę bezrobotnych w miastach.
Rząd musiał szukać rozwiązania narastających problemów społecznych. Program gospodarczy rządu przedstawił 10 VI 1936 r. w Sejmie wicepremier Eugeniusz Kwiatkowski. Program ten zakładał rozwój sil produkcyjnych kraju w ramach wzorowanego na rozwiązaniach brytyjskich i skandynawskich 4-letniego ( VII I936-VI 1940 r. )planu inwestycji państwowych, które miały wynieść l 650- l 800 min ziotych. Plan dawał pierwszeństwo inwestycjom związanym z wydobyciem surowców, przemysłem obronnym, motoryzacyjnym i rozwojem energetyki. Aby zrealizować te zamierzenia , konieczne było odpowiednie zabezpieczenie finansowe. Ówczesna polityka w tym zakresie opierała się nazasadach utrzymywania równowagi budżetowej drogą ściągania podatków, uzyskiwania pożyczek wewnętrznych i zagranicznych, wpływów z państwowych monopoli. Opracowano także rozwiązania prawne, zwiększając ulgi podatkowe dla inwestycji prywatnych na preferowanych obszarach.
W lutym 1937 r. rozpoczęto budowę Centralnego Okręgu Przemysłowego, którego ośrodek stanowił „trójkąt bezpieczeństwa'" w widłach Wisły i Sanu. Obejmował on 15 % powierzchni i 18 % ludności Polski. O wyborze regionu zadecydowały względy:
1) wojskowe-istotne było położenie tego rejonu w Polsce centralnej, z dala od zachodnich i wschodnich granic państwa, od południa zabezpieczonego naturalną przeszkodą w postaci Karpat
2) demograficzne-wobec przeludnienia tego regionu, możliwe było danie pracy miejscowej ludności. Z ekonomicznego punktu widzenia szacowany na 400-700 000 ludzi nadmiar siły roboczej, zapewniał jej niską cenę.
(…)
… i Sanoku ( na ich potrzeby wybudowano zaktady towarzyszące: rafinerię miedzi w Tarnobrzegu, walcownię metali kolorowych w Dębicy }, elektrownię w Rożnowie i Porąbkach, zakłady wodne na Sanie, zakłady samolotowe w Mielcu i Rzeszowie, 9 zakładów chemicznych, m.in. w Niedomicach i Dębicy. Większość tych zakładów produkowała na potrzeby armii: fabryka armat w Stalowej Woli, fabryka materiałów wybuchowych w Dębicy oraz wszystkie zakłady metalowe i maszynowe. Jednocześnie przeprowadzono elektryfikację i gazyfikację całego rejonu. Dokonano też dużych inwestycji komunikacyjnych, modernizując lub budując ok. 80 nowych stacji kolejowych, połączono bocznicami wszystkie powstające zaktady. Rozpoczęto budowę nowych linii kolejowych i wielu arterii, np. Śląsk-Wołyń. Zmodernizowano i rozbudowano system połączeń telefonicznych oraz wybudowano dla pracowników ponad 10 500 mieszkań.
Dzięki ożywieniu, jakie przyniosły inwestycje państwowe, rozwijały się również tradycyjne okręgi przemysłowe: okręg warszawski, lubelski i ośrodek między Kielcami, Radomiem a Ostrowcem Świętokrzyskim. W okręgu warszawskim rozbudowano głównie zakłady teletechniczne, radiotechniczne, optyczne i samolotowe. Powiększał się sektor państwowy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)