Wojna celna jaka Polska prowadziła z Niemcami w 20leciu miedzy wojennym należy uznać z a jedna z przyczyn problemów gospodarczych jakimi w tym okresie borykała się Rzeczpospolita. Powszechnie uznaje się, że konflikt rozpoczął się 15 czerwca 1925 roku. Jednak za bardziej adekwatna datę należy uznać 1 kwietnia 1925 roku. Wtedy to właśnie strona niemiecka rozpoczęła politykę, której głównym celem było wytworzenie i utrzymanie stanu beztraktatowego. Chodziło o takie blokowanie rozmów handlowych by uniemożliwić zawiązanie jakichkolwiek umów eksportowo - importowych. W latach 1918-1921 Polska była w stanie wojny na kilku frontach, wiec miała problemy z unormowaniem handlu zagranicznego. Na początku stosowano ścisłą reglamentację handlu z zagranicą. Jednak istniał wówczas przemyt na ogromna skalę, z którym rządy nie były sobie w stanie poradzić. W tym Republika Weimarska borykała się z konsekwencjami przegranej wojny, która nadwyrężyła możliwości jej gospodarki. Skupiono się wiec na jej ustabilizowaniu, co miedzy innymi wiązało się z nawiązaniem stosunków gospodarczych z Polska, z której chcieli sprowadzać rudy i artykuły rolne. Już od lutego 1920 zastanawiano się nad wprowadzeniem blokady gospodarczej na eksport do Polski. Ostateczna decyzja w tej kwestii zapadła w maju 1920 roku, formalnie potwierdzono ją dekretem z 20 lipca 1920. zatrzymano wówczas wszelkie dostawy za wyjątkiem dóbr usługowych na niemal dwa lata. Pretekstem do tego było prowadzenie przez Polaków wojny z Rosją. Ale mimo zakończenia działań wojennych w październiku 1920 i podpisaniem traktatu ryskiego w 1921 w marcu blokady nie zniesiono. Innym pretekstem było zerwanie przez Polskę umowy gospodarczej zawartej 19 października 1919 roku. Wiązało się to z wejściem w życie traktatu wersalskiego, kóry regulował politykę gospodarowania węglem, na korzyść Polski w stosunku do umowy z 1919 roku Niemcy jednak tego argumentu nie uznały i liczyły, ze pogorszenie się sytuacji gospodarczej Polski z powodu blokady przyniesie im pozytywne wyniki w plebiscytach na Śląsku, Powiślu, Warmii i Mazurach. Polityka blokady była jednak i niekorzystna dla drugiej strony. Zwiększyły się bowiem koszta sprowadzania towarów wcześniej dostępnych z Niemiec równocześnie stymulując rozwój technologiczny Polski.za inne skutki takiej polityki należy uznać powstanie Towarzystwa Akcyjnego H. Cegielski, fabryki Wiepofama (obrabiarki). Firma chemiczna R. Maya rozszerzyła swoja produkcje nawozów sztucznych, powstało także wiele fabryk chemikaliów, które wcześniej były sprowadzane z Niemiec. U naszego sąsiada natomiast przedsiębiorstwa, które nastawione były na zbyt do Polski przeżywały paraliż. Blokowanie handlu na granicy miało przede wszystkim wymusić polityczne ustępstwa na Polsce. Faktem jest, że Polacy napotykali duże problemy w tranzycie swoich produktów przez nie tylko Niemcy ale i Czechosłowację oraz Wolne Miasto Gdańsk. Zakończone w 1921 roku wojny wiązały się ze stopniowym odejściem od polityki reglamentacji dóbr w Polsce, a w konsekwencji łączeniem umowami handlowymi z sąsiadami. Największym problemem okazały się oczywiście kontakty polsko-niemieckie. Polacy wcale nie pozostawali dłużni sąsiadom za ich blokadę, zaczęto skutecznie utrudniać niemiecki tranzyt do Prus Wschodnich, krajów bałtyckich i Rosji. Najbardziej dotkliwe z punktu politycznego było blokowanie Prus Wschodnich, wówczas integralnej części Republiki Weimarskiej. Kwestię wzajemnych blokad uregulowano w połowie 1922 roku.
(…)
….
A)sposób ułożenia wzajemnych stosunków między stronami, którym grozi potencjalny konflikt, b) praw. umowa międzynarodowa o charakterze tymczasowym, zawierana najczęściej z myślą o ostatecznym uregulowaniu zagadnienia w okresie późniejszym.
1
6
Centralny Okręg Przemysłowy
Po zakończeniu kryzysu gospodarczego w 1935 roku, istotną rolę odgrywała kwestia przyszłej struktury gospodarki państwowej. Znalazło…
… Stanisława Melessa, które ogłosiło swój projekt 5 lutego 1937 zakładający plan budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego, ulokowanego na terenach 4 województw kleszczach Sanu i wisły: wschodniej cz. woj. kieleckiego, południowej lubelskiego, wschodniej krakowskiego i zachodniej lwowskiego. W Centrum Okręgu był Sandomierz. Do większych miast należały: Lublin 120 tys. Radom 83,3 tys., Kielce 64,6 tys., Przemyśl…
… elektrycznej pochodzącej w znacznym stopniu z elektrowni wodnych i na dostawach rurociągami gazu ziemnego. W związku z tym podjęto budowę zapory wodnej w Rożnowie, która miała zapobiec częstym powodziom w rejonie oraz eksploatować wody dunajca do produkcji energii elektrycznej, przy pomocy planowanej elektrowni wodnej i związanej z nią sieci linii wysokiego napięcia. Była to największa inwestycja wodna…
… między Mościcami i Starachowicami a odcinki Rożnów-Mościce oraz Starachowice-W-wa były w budowie. W planach zakładano także budowę innych linii wysokiego napięcia, m.in. Jasło-rzeszów-Nisko oraz Lublin-Warszawa czy też w ramach okręgowych sieci rozdzielczych linię:Dąbrowa-Mielec oraz Sandomierz-Stalowa Wola. Tak duża ilość inwestycji energetycznych miała związek z rosnącym zapotrzebowaniem na energię…
… się to w gestii rządzącej wówczas w Polsce grupy politycznej. Jej sytuacja była trudna, gdyż społeczeństwo obarczało ją za przeżyte trudności ekonomiczne, z drugiej zaś strony w maju 1935 roku zmarł Józef Piłsudski i po jego śmierci powstał problem objęcia władzy w obozie sanacji. Nastąpiła tzw. dekompozycja obozu sanacyjnego, w państwie ukształtowały się dwa ośrodki władzy kierowniczej. Na czele jednego stanął…
…, przeludnionych wsi. Siłę roboczą szacowano na 400-700 tys. Ludzi. COP nie był terenem jednolitym gospodarczo. Podzielono go też na trzy rejony:
surowcowy - tzw. A (kielecki-rudy żelaza, kamień drogowy i budowlany, wapienie,fosforyty,kwarcyt i glin)
Aprowizacyjny- tzw. B (lubelski-urodzajne gleby oraz istniejące wytwórnie maszyn rolniczych), przemysłu przetwórczego - tzw. C (sandomierski-baza energetyczna…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)