To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dyrektywa Ptasia
Dyrektywa 79/409/EWG o ochronie dziko żyjących ptaków, zwana Dyrektywą ptasią, uchwalona 2 kwietnia 1979 r. (a następnie zmodyfikowana dyrektywami 81/854/EWG, 85/411/EWG, 86/122/EWG, 91/244/EWG i 94/24/EWG).
Dyrektywa ptasia wyposażona jest w 5 załączników:
(1) lista 180 gatunków ptaków „specjalnej troski” (wymierających lub zagrożonych głównie wskutek niekorzystnych zmian ich siedlisk), dla których Dyrektywa nakazuje wytypowanie tzw. obszarów specjalnej ochrony (OSO), zwanych potocznie obszarami ptasimi - jedna z dwóch składowych sieci obszarów Natura 2000. Wytypowanie OSO jest narzucony przez dość precyzyjne kryteria ilościowe, opracowane przez międzynarodowe stowarzyszenie BirdLife International. (2) dwuczęściowy - spis gatunków, na które wolno polować bądź na terenie całej Wspólnoty, bądź też w poszczególnych państwach na mocy prawa krajowego (co wymaga uzgodnienia w odrębnym dokumencie). (3) dwuczęściowy - spis gatunków, które mogą być przedmiotem obrotu, transportu lub przetrzymywania w celach handlowych, pod warunkiem legalnego ich pozyskania w krajach członkowskich lub tylko na terenie naszego kraju, zgodnie z prawem krajowym.
(4) spis nieakceptowanych w krajach Wspólnoty Europejskiej metod odłowu lub zabijania ptaków, przede wszystkim ze względu na ich niską selektywność
(5) propozycje tematów badań naukowych lub ekspertyz, które powinny przyczynić się do wzrostu efektywności ochrony ptaków.
Dyrektywa siedliskowa
Dyrektywa 92/43/EWG o ochronie siedlisk przyrodniczych oraz dziko żyjącej fauny i flory, zwana Dyrektywą siedliskową, uchwalona 21 maja 1992 r. (zmieniona dyrektywą 97/62EWG). Nakłada na kraje UE obowiązek ochrony naturalnych typów siedlisk oraz gatunków roślin i zwierząt innych niż ptaki, głównie poprzez ochronę ich siedlisk. 6 załączników precyzuje jej zakres i realizację postanowień.
(1) spis 198 typów zagrożonych w Europie siedlisk (61 ma status priorytetowych ze względu na ich podatność na antropogeniczne przekształcenia lub rzadkość), wymagających wyznaczenia tzw. specjalnych obszarów ochrony (SOO). Zostały one opisane w przewodniku pt. „Interpretation Manual of Europaean Union Habitats” (1999) i sklasyfikowane na podstawie kryteriów geograficznych i ekologicznych; jednostkom przypisano kod liczbowy, ułatwiający tworzenie baz danych. Przykład: w obrębie „Lasów” wyróżnia się, m.in. „Lasy strefy umiarkowanej Europy” (kod: 91), w wśród nich „Lasy dębowo-grabowe Galio-Carpinetum /grądy/” (kod: 9170)
(2) lista 483 taksonów roślin i 222 taksonów zwierząt (pewne wyróżniono jako priorytetowe). Dla ochrony siedlisk i gatunków należy wyznaczyć specjalne obszary ochrony (SOO), nazywane obszarami „siedliskowymi” (II składnik sieci Natura 2000”).
(…)
… ministrowi ocenę realizacji ochrony tego obszaru (co 6 lat - SOO, co 3 lata - OSO).
Art. 32. Minister nadzoruje funkcjonowanie obszarów Natura 2000 (wydaje zalecenia i wytyczne w funkcjonowania obszarów Natura 2000; kontroluje realizację ustaleń ich planów ochrony, prowadzi ewidencję danych niezbędnych do podejmowania działań ochronnych). Wojewoda koordynuje funkcjonowanie obszarów Natura 2000. W Lasach Państwowych zadania ochronne wykonuje nadleśniczy, zgodnie z planem ochrony. Art. 33. Zabronione są działania mogące w istotny sposób pogorszyć stan obszarów „naturowych” (także projektowanych). Projekt przedsięwzięcia o potencjalnym wpływie na stan obszaru podlega ocenie wg ustawy Prawo ochrony środowiska pod względem ewentualnych skutków przedsięwzięcia na siedliska i gatunki „naturowe”, wykonanej na koszt…
…, Lasów Państwowych i Regionalnych Zarządów Gospodarki Wodnej. W 2002 r. powołano także Komitet Sterujący Natura 2000, który poza okresowym opiniowaniem toku prac nad jej wdrażaniem, zajmuje się przebiegiem realizacji umowy dwustronnej z partnerem francuskim. W ciągu lutego i marca 2003 r. w każdym województwie odbyły się seminaria z udziałem Głównego Konserwatora Przyrody i kilkudziesięciu osób…
… inwestora. Art. 34. Z powodu nadrzędnego interesu publicznego i braku rozwiązań alternatywnych wojewoda (dyrektor urzędu morskiego) może zezwolić na realizację przedsięwzięcia o negatywnym wpływie na obszary „naturowe” (kompensacja przyrodnicza, niezbędna do właściwego funkcjonowania sieci obszarów Natura 2000). Jeżeli jednak na obszarze „naturowym” występuje siedlisko lub gatunek „priorytetowy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)