To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Doktryna prawa międzynarodowego jako pomocnicze źródło prawa międzynarodowego
Doktryna
poglądy nauki prawa - doktryna wyjaśnia i precyzuje przepisy prawa, kształtuje poczucie prawne społeczeństwa, poddaje krytyce przepisy prawa obowiązującego i przedstawia propozycje nowych przepisów bez mocy obowiązującej.
Tylko w epoce rozwoju prawa rzymskiego doktryna była źródłem prawa, kiedy sądy musiały wyrokować zgodnie z jednomyślną opinią grona prawników (przyznano im ius publice respondendi);
Wg art. 38 statutu MTS orzecznictwo i doktryna pełnią rolę „środka pomocniczego do stwierdzenia przepisów prawnych”.
--
Doktryna = przekonanie uczonego co do instytucji, normy, prawa międzynarodowego, które ma pomóc w rozwiązaniu istniejącej kontrowersji związanej z istnieniem danej normy międzynarodowej lub z jej treścią; większą rolę odgrywa w prawie międzynarodowym niż w krajowym
Orzecznictwo międzynarodowe i doktryna są stawiane na równi, mają takie samo znaczenie. Jednak z drugiej strony liczy się tylko ta doktryna, która reprezentuje wiedzę, kompetencje i niezależność.
Ius publicae respondendi ex auctoritate principis = prawo wypowiedzi publicznych z upoważnienia cesarskiego, ma taką moc jakby to sam cesarz rozstrzygał; obecnie ta reguła obowiązuje ale nie do końca, doktryna ma duży wpływ na czynności prawotwórcze, jednak sama prawa nie tworzy.
Rozwój doktryny międzynarodowej:
Początek w XV wieku; zajmowali się nią teolodzy, profesorzy innych dziedzin prawa, legiści królewscy, którzy pomagali władcy w rozwiązywaniu problemów (dostarczali argumentacji);
nie było to działanie zbiorowe, doktryna działała jako indywidualne dzieła poszczególnych autorów (doktryna akademicka, profesura) Duże znaczenie doktryny przy pierwszej próbie kodyfikacji prawa międzynarodowego zwyczajowego.
1873 z inicjatywy Szkota J. Loriuar i Argentyńczyka C. Calvo powstaje Instytut Prawa Międzynarodowego w Gandawie. Instytut zbiera się na sesjach po dziś dzień; jego poglądy są dość konserwatywne, mimo tego wydawane przez Instytut rezolucje są brane pod uwagę np. w raportach Komisji Prawa Międzynarodowego.
W XIX wieku powstaje doktryna prawa międzynarodowego w pełnym tego słowa znaczeniu, ale nadal dużą role odgrywają osoby zajmujące się prawem cywilnym, konstytucyjnym, karnym.
W XX wieku powstają regionalne sądy międzynarodowe do nich zaczyna trafiać doktryna (profesorzy, ale także osoby będące byłymi pracownikami MSZ). Zaczyna rozwijać się doktryna praktyków, wyrażana przede wszystkim w opiniach indywidualnych i odrębnych. Ponadto doktryna zaczyna wspierać ministerstwa - tworzy się grupy eksperckie, zatrudnia uczonych. Występuje również zjawisko odwrotne - ktoś kto był urzędnikiem MSZ staję się profesorem (np. M. Koskeniemi z Finlandii).
(…)
…, na którym doktryna odgrywa istotną rolę). W skład wchodzi 34 członków m.in. prof. Galicki z Polski. Organ zajmuje się rozwojem i kodyfikacją prawa międzynarodowego.
INTERAKCJA MIĘDZY DOKTRYNĄ A ORZECZNICTWEM
systematyzuje, porządkuje orzecznictwo
wykazuje sprzeczności w orzeczeniach sądowych
klasyfikuje orzecznictwo
pokazuje linie rozwojowe dzięki doktrynie treści z opinii indywidualnych i odrębnych mają większą nośność (doktryna je analizuje)
Sądy międzynarodowe uwzględniają pracę doktryny. Wskazuje się, że wpływa zarówno na sądownictwo klasyczne i arbitrażowe (nie tylko profesura, ale także urzędnicy).
W orzecznictwie MTS odwoływano się do doktryny wprost , gdy wykazywała słuszność i stabilność poglądów. Trudniejsze jest to gdy doktryna nie prezentuje jednoznacznych rozwiązań.
Od wyroku w sprawie delimitacji szelfu kontynentalnego na Morzu Północnym z 1969 roku zaczyna brać górę doktryna zinstytucjonalizowana ( już nie profesur) np. doktryna Komisji Prawa Międzynarodowego.
Komisja Prawa Międzynarodowego zajęła główne stanowisko w sporze Libii i Tunezji z 1980 roku. Jednak doktryna akademicka wciąż ma znaczenie, jest powoływana np. w pismach stron (memoriały, kontrmemoriały).
…
… nośność (doktryna je analizuje)
Sądy międzynarodowe uwzględniają pracę doktryny. Wskazuje się, że wpływa zarówno na sądownictwo klasyczne i arbitrażowe (nie tylko profesura, ale także urzędnicy).
W orzecznictwie MTS odwoływano się do doktryny wprost , gdy wykazywała słuszność i stabilność poglądów. Trudniejsze jest to gdy doktryna nie prezentuje jednoznacznych rozwiązań.
Od wyroku w sprawie delimitacji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)