To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Charakter prawny Unii Europejskiej Unia Europejska jest tworem szczególnym. Zgodnie z prawem międzynarodowym, osobowość prawną na gruncie tego prawa mają tylko państwa i organizacje międzynarodowe. Tylko państwa mają podmiotowość pierwotną (tj. uzyskaną automatycznie w momencie ich powstania). Podmiotowość organizacji międzynarodowych określamy jako pochodną (wtórną) lub funkcjonalną; po pierwsze dlatego, że wywodzi się ona z nadania państw członkowskich, po wtóre dlatego, że odpowiada funkcjom danej organizacji, określonym przez jej statut. W każdym razie zamiar przyznania osobowości międzynarodowoprawnej, odrębnej od podmiotowości państw członkowskich, musi wynikać z traktatu założycielskiego danej organizacji. W przypadku Unii Europejskiej nie znajdujemy w Traktacie o Unii Europejskiej (TUE) żadnych postanowień w tej kwestii, inaczej niż w traktatach założycielskich Wspólnot. Tym samym Unia nie jest organizacją międzynarodową. Gwoli ścisłości należy jednak zaznaczyć, że nawet na gruncie obecnie obowiązującego prawa można spotkać się z poglądem, jakoby Unia była organizacją międzynarodową albo też innym podmiotem prawa międzynarodowego o bliżej nieokreślonym charakterze, i pogląd ten daje się obronić, przede wszystkim w świetle praktyki zawierania przez Unię Europejską umów międzynarodowych. Z całą pewnością nie jest ona również państwem - zwłaszcza że z TUE wynika jednoznacznie zamiar poszanowania tożsamości państw członkowskich. Unia jest zatem - zgodnie ze stanowiskiem dominującym w doktrynie prawa międzynarodowego i europejskiego - szkieletem czy też dachem, na którym opiera się system współpracy pomiędzy państwami członkowskimi. Zakres tej współpracy, a tym samym kompetencje Unii Europejskiej, wyznacza przepis art. 2 TUE. Są to: integracja gospodarcza i społeczna, która odbywa się poprzez działania Wspólnoty Europejskiej1) oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, tworzących I filar UE (przy czym w niniejszym opracowaniu zostanie przedstawiona tylko Wspólnota Europejska),
wspólna polityka zagraniczna, bezpieczeństwa (i zaczątki polityki obronnej), tworzące II filar UE, oraz
współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych, tworzące III filar UE (określany obecnie jako tworzenie obszaru bezpieczeństwa, wolności i sprawiedliwości, choć w istocie obszar ten obejmuje także pewne kwestie włączone przez Traktat Amsterdamski do I filara).
Obecnie istnieją równolegle powiązane ze sobą organizmy: Unia Europejska oraz Wspólnota Europejska i Europejska Wspólnota Energii Atomowej (Euratom). Traktat o Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali wygasł po 50 latach, w dniu 23 lipca 2002 r., a funkcje tej Wspólnoty przejęła Wspólnota Europejska. W zasadzie powinno się precyzyjnie rozgraniczać pojęcia prawa unijnego (obejmującego II i III filar i charakteryzującego się formami współpracy i źródłami prawa właściwymi dla tradycyjnej współpracy międzyrządowej) i prawa wspólnotowego (posługującego się formami ponadnarodowymi w I filarze); w praktyce coraz częściej pojęć tych używa się zamiennie.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)