Wykład - Afrochrześcijaństwo w Afryce

Afrochrześcijaństwo w Afryce.
Afrochrześcijaństwo- odmiany chrześcijaństwa przyniesione do Afryki przez kolonialistów europejskich, podległe synkretycznym związkom z tradycyjnymi religiami i tworzące nowe wartości kulturowe. Termin ten odnosi się również do rozwiniętych wśród czarnoskórych niewolników amerykańskich form chrześcijaństwa. Kościoły afrochrześć. formowały się na skutek powszechnych uwarunkowań politycznych i społecznych [kolonializm i akulturacja] oraz specyficznie afrykańskich dominant kulturowych.
Cechy wspólne kościołom afrochrześcijańskim:
interpretacja chrześcijańskiego boga przez tradycyjny wzorzec afrykański z mityczną Najwyższą Istotą [przy włączeniu pozostałych wzorców religijnych: kultu zmarłych, wiary w ich zmartwychwstanie, magicznych interpretacji chrztu, pojawienie się mitycznych postaci w wizjach proroków i ikonografii]
walka z czarownictwem i fetyszami- tradycyjna i wynikająca z potrzeby zwalczania zła
dążenie do autonomii i niezależności, panafrykanizm
budowanie organizacji kościelnej prowadzonej przez liderów często skonfliktowanych z misjonarzem czy oficjalnym kolonialnym kościołem
zbieżności z pierwotnym judaizmem, kierowanie się ku Staremu Testamentowi
Istnieją różne teorie wyjaśniające eksplozję afrochrześcijaństwa. Wg Lanternariego ruchy te są „religiami uciśnionych” z powodu powiązań z sytuacją kolonialną i uciskiem administracji. Spencer- Trimingham wiąże ich powstanie z upadkiem tradycyjnych struktur władzy i autorytetu na skutek zderzenia kultur, i w efekcie załamaniem się obrazu kosmosu. Teoria Hortona uznaje przejście Afrykanów na NRR za naturalną ewolucję religijną w stronę monolatrii czyli przejścia od uznawania przodków i duchów za najlepszych pośredników w kontaktach z Istotą Najwyższą do bezpośredniego zwracania się do niej. Pod wpływem zmian społeczno- gospodarczych afrykańska kosmologia przeorientowuje się z mikrokosmosu na makrokosmos, a lokalne bóstwa ustępują miejsca Istocie Najwyższej. Religie jak islam czy chrześcijaństwo są katalizatorem przemian religijnych. Teza ta zdaje się potwierdzać, gdyż mimo zniknięcia kolonizatorów, nadal powstają nowe ruchy afrochrześcijańskie.
Obecnie liczba nowych kościołów to 8155 z 35 mln członków [20% ogółu chrześcijan Czarnej Afryki, tj. 6,7% mieszkańców]. Najwięcej takich kościołów istnieje w RPA, a najliczniejszy to zairski kimbangizm. Pomimo różnych postaci afrochrześcijaństwa, można mówić o spójnym zjawisku religijnym. Ruchy te szybko pozyskują zwolenników, zespalają tradycyjne wzorce życia i magiczny obraz świata z monoteizmem. Dominującym motywem jest kult zmarłych, a wiara w zapewniających wyzwolenie przodków łączy się z kultem Mesjasza- Zbawiciela [Zbawcy Czarnych].

(…)

… rozpoznawczym KAKC są miedziane pierścienie i krzyże. Ruchy syjonistyczne powstały głównie jako spontaniczne ruchy skupione wokół proroków- uzdrawiaczy. Mają mniej ortodoksyjny, a bardziej pentekostalny charakter, związany ze specyficzną rolą przypisywaną Duchowi Świętemu, który jest źródłem opętania i ekstazy. Pod wpływem monotonnej muzyki wyznawcy zapadają w trans- opętanie przez Ducha św. - umoja…
…, oraz spirytualistyczne [jak Kośc. Cher. i Seraf.]. Wierni wzywani są do walki z islamem i fetyszyzmem wobec perspektywy eschatologicznej. Oczyszczenie ma doprowadzić do ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi. Biblia, razem z wizjami, przepowiedniami prorockimi, snami, uważana jest za źródło objawienia. Jednym z najważniejszych nakazów jest walka z czarną magią. Największą mocą cieszy się modlitwa. Krzyż…
... zobacz całą notatkę