Tłumaczy czym jest wychowanie. Temat opracowany na 2 stronach w formacie doc. W treści notatki z pedagogiki można napotkać następujące pojęcia: oddziaływanie na czyjąś osobowość, formowanie osobowości, zmienianie, kształtowanie, wyzwalanie pożądanych stanów, paidagogia, całokształt procesów i oddziaływań zachodzących w toku wzajemnych relacji, edukacja, wychowawca, andragogika, gerontologia, geragogika, struktury społeczne, instrumentalizacja, uprzedmiotowienie, tresura, trening.
WYCHOWANIE
WYCHOWANIE, oddziaływanie na czyjąś osobowość, jej formowanie, zmienianie i kształtowanie; wyzwalanie w drugiej osobie bądź grupie społ. pożądanych stanów, jak rozwój, samorealizacja czy wzrost samoświadomości; efekt powyższych działań lub procesów. Pierwotnie oznaczało w języku pol. żywienie lub utrzymywanie kogoś przez dostarczanie środków do życia. Dobrze kogoś chować znaczyło tyle, co dobrze go odżywiać, stąd pojęcie w. odnoszono także do zwierząt czy roślin. Dopiero w XIX w. zaczęto nadawać mu znaczenie wywodzące się z łac. educo [` wyciągać, wydobywać, wyprowadzać coś ku górze']. Podobnie można wyjaśnić niem. erziehen czy fr. élever. Stworzona na początku XIX w. przez J.F. Herbarta pedagogika jako nauka o w. nie wyeliminowała po dzień dzisiejszy wieloznaczności tego pojęcia, które przyjmuje odmienną konotację w zależności od założonej przez autora aksjologii, ideologii, czy też filoz. i psychol. koncepcji człowieka. W staroż. Grecji w. (gr. paidagogia od pais `dziecko, chłopiec' i ago `prowadzić') było określane jako całość zabiegów, czynności i umiejętności związanych z formowaniem umysłowym i moralnym dziecka. Na przeł. V i IV w. p.n.e. sofiści utworzyli pochodne pojęcie paideia, które zostało odniesione do czynności związanych z wykształceniem ucznia w zakresie gramatyki, retoryki i dialektyki, niezbędnych dla wprowadzenia go w świat kultury. Współczesne w. jest traktowane jako całokształt procesów i oddziaływań zachodzących w toku wzajemnych relacji między dwiema osobami, pomagających im rozwijać własne człowieczeństwo. Zakłada ono uznanie i afirmację wolności, dzięki której obie strony interakcji mogą ujawniać i urzeczywistniać wobec siebie wartości nadające sens ich życiu. W tak rozumianym w. nie ma wychowawców i wychowanków, ale są spotykające się ze sobą osoby, które obdarowują się swoim człowieczeństwem. Aby to się mogło dokonać, muszą one wzajemnie otworzyć się na siebie, uznać własną wolność i godność, a także okazać autentyczność, poczucie odpowiedzialności, zaufanie i empatię. W. jest więc dialogiem między osobami, a zatem zakłada wymienność ról: mówienia i słuchania, dawania i brania, czy też oferowania i asymilowania. W świetle najnowszych badań nad istotą pojęcia w. można doszukiwać się jego znaczenia w wyrazie chowanie rozumianym jako skrywanie, czyli chowanie czegoś przed kimś. Połączenie tego pojęcia z prefiksem wy- generuje jego nowy sens, nawiązujący do etymologii słowa edukacja, gdzie w. jest „wy-dobywaniem” na jaw tego, co jest chowane. W. staje się wówczas umożliwieniem dostrzeżenia tego, co skrywa natura ludzka, co jest jej duchowym bogactwem, potencjałem, dzięki czemu człowiek może stać się osobą świadomie realizującą się w życiu.
(…)
… się przez sam fakt egzystencji człowieka w danym mu świecie. Wyróżnia się także w. instytucjonalne, jakim jest ciąg zamierzonych działań w powołanych przez państwo, podmiot społ. lub osobę fiz. placówkach typu: żłobek, przedszkole, szkoła, stowarzyszenie, dom dziecka, świetlica osiedlowa, dom kultury, biblioteka. Ten typ w. wymaga jednak profesjonalnie przygotowanych do tego celu wychowawców. Krytycy w. zwracają…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)