To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wsporniki podsuwnicowe słupów
Wsporniki podsuwnicowe słupów. Na słupach hal przemysłowych wyposażonych w suwnice (rys. 6.44) opiera się belki podsuwnicowe. Takie słupy, nazywane podsuwnicowymi, mogą być o przekroju zmiennym skokowo lub stałym ze specjalnym wspornikiem. W pierwszym przypadku belki podsuwnicowe opiera się w osi gałęzi (rys. 6.44c, d, e) lub poza trzonem części podsuwnicowej słupa (rys. 6.44f, g), w drugim zaś na wsporniku słupa (rys. 6.44a, b).
Słupy układów poprzecznych hal o stałym przekroju poprzecznym (pełno-ściennym lub wielo gałęziowym — rys. 6.44a, b) wyposażone we wsporniki belek podsuwnicowych stosuje się w przypadku suwnic o małym udźwigu (orientacyjnie do około 100 kN).
Przykłady rozwiązań wspornika (o przekroju teowym lub dwuteowym) pod belkę podsuwnicową na słupie pełnościennym pokazano na rys. 6.45. Przekroje poprzeczne słupów w osi przekazywania obciążeń z pasów wsporników usztywnia się poziomymi żebrami poprzecznymi. Zastosowana w przykładzie na rys. 6.45c blacha-nakładka 1 ma na celu przeciwdziałanie rozwarstwianiu się materiału pasa w węźle rozciąganym (patrz szczegół „A" na rys. 6.45b). Takie rozwarstwienie występuje przy dużych obciążeniach rozciągających, działających poprzecznie do kierunku walcowania (szczególnie gdy grubość elementu pasa jest większa niż 20 mm). Blacha-nakładka 1 w rozwiązaniu pokazanym na rys. 6.45c jest przyspawana do rozciąganego, górnego pasa wspornika i żebra poprzecznego słupa. W ten sposób przekazanie obciążeń rozciągających ze wspornika na słup nie spowoduje rozwarstwienia pasa słupa.
Przykład wspornika w słupie dwugałęziowym o stałym na długości przekroju pokazano na rys. 6.46. Wspornik słupa tworzą dwa ceowniki przyspawane do gałęzi jego trzonu. Są one połączone pionowym żebrem (przeponą) w miejscu przekazywania obciążenia z belki podsuwnicbwej na wspornik oraz blachę poziomą (wieńczącą) i płytkę centrującą. Przy dużej szerokości wspornika (rys. 6.46a, przekrój Bi-Bi) belka podsuwnicową uginając się, może przekazywać obciążenie mimośrodowo (skręcać i zginać słup w kierunku mniejszej sztywności). W celu uniknięcia nieosiowego przekazywania obciążenia na wspornik przez belkę podsuwnicową należy dać odpowiednio grubą i wąską płytkę centrującą lub zastosować rozwiązanie pokazane na rys. 6.46b, przekrój B2-B2 i A2-A2. W tym rozwiązaniu, dzięki wygięciu ceowniki przylegają do siebie środnikami, tworząc wspornik o mniejszej szerokości przekroju.
Przy większych udźwigach suwnic słup układu poprzecznego jest elementem dwustopniowym, o dużym momencie bezwładności w części podsuwnico-wej i znacznie niniejszym w części nadsuwnicowej (o skokowo zmiennej sztywności). Słupy takie są konstruowane jako w całości pełnościenne (rys. 6.44c), pełnościenne w części nadsuwnicowej i dwugałęziowe w części podsuwnicowej (rys. 6.44d, g) oraz w całości wielogałęziowe (rys. 6.44e, f). Belki podsuwnico-we opiera się bezpośrednio na dolnej części słupa (podsuwnicowej) w osi pasa lub gałęzi; górna część słupa (poddachowa) łączy się z częścią dolną poniżej miejsca oparcia belki podsuwnicowej. Słupy skrajne hal przemysłowych z suwnicami pomostowymi są z reguły niesymetryczne (rys. 6.44c, d, e), natomiast słupy wewnętrzne w obiektach wielonawowych są często symetryczne (rys. 6.44f). Nie kiedy słupy dwustopniowe w miejscu oparcia belek podsuwnicowych wyposaża się we wsporniki (por. rys. 6.44f, g). Ma to miejsce wówczas, gdy należy uzyskać „wąskie" słupy, a belki podsuwnicowe mają „szerokie" pasy górne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)