To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WSPÓŁKARANIE CZYNÓW UPRZEDNICH - czyny uprzednie to takie zachowania, które mogłyby stanowić odrębne przestępstwa, jednakże uznajemy, że zbieg ma charakter pozorny z tego względu, iż wymierzając karę za czyn następczy dokonujemy współukarania czynów uprzednich.
- jeśli czyn jest opisany w części szczególnej jako narażenie dobra, wówczas uznajemy, że odpowiedzialność karna za faktyczne spowodowanie katastrofy zawiera już także czyn uprzedni- spowodowanie niebezpieczeństwa katastrofy,
- zachowania wynikające formy zjawiskowe przestępstwa. Np. sprawca nakłonił inną osobę do popełnienia czynu zabronionego, a potem stał się współsprawcą. Skazując go za współsprawstwo ukarzemy go jednocześnie za podżeganie czy pomocnictwo czynu, którego dopuścił się następnie jako współsprawca.
WSPÓŁUKARANIE CZYNÓW NASTĘPCZYCH - mówimy o nim wtedy, gdy sprawca dopuszcza się popełnienia przestępstwa wypełniające znamiona innego czynu stanowiącego w swym kryminologicznym obrocie akt skorzystania z owoców przestępstwa.
Przykład: sprawca dopuścił się przestępstwa kradzieży samochodu ( Art. 278 ). Następnie samochód rozebrał, sprzedał na giełdzie, a część pojazdu pociął na części i spieniężył w punkcie skupu złomu. Demontaż samochodu i pocięcie go na części wypełnia znamiona innego przestępstwa, jakim jest zniszczenie rzeczy. Sprawca popełnił drugie przestępstwo ( kradzież + zniszczenie ). Dopuścił się więc dwóch czynów- każdy z nich może stanowić przestępstwo. Czy więc zbieg przestępstw ma charakter rzeczywisty czy pozorny?
Złodziej samochodu zostanie skazany za kradzież cudzej rzeczy ruchomej, natomiast nie zostanie potraktowane jako odrębne przestępstwo współukaranie czynu następczego ( kradzież- w celu przywłaszczenia- czyli rozporządzania rzeczą jak właściciel. W właściciel może rozporządzić rzeczą na jeden z trzech sposobów- UTENDI, FRUENDI, ABUTENDI- używanie, czerpanie pożytków, zniszczenie ).
Nie zachodzi współukaranie czynu następczego, gdy sprawca wypadku drogowego ( art. 177 ) dopuszcza się następnie drugiego czynu, jakim jest nieudzielenie pomocy ofierze wypadku ( Art. 162 ). Racja ta jest spowodowana:
- nieumyślnym spowodowaniem wypadku,
- umyślnym nieudzieleniem pomocy.
Zob. też gwarant.
Zbieg przestępstw ma charakter rzeczywisty.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)