To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Współczesne media masowe
Wykształcenie się złożonego systemu medialnego wspartego na telewizji. Mimo pojawienia się nowych mediów to TV jest głównym medium. Media głównego nurtu to zasadniczo grupy biznesowe. Autonomia mediów jest zakorzeniona w interesach biznesowych. Rozwój prasy traktowany jako emanacja społeczeństwa. Autonomia mediów od prasy jest zależna od tego że korporacje są niezależne finansowo. Świat mediów poddany jest nieubłagalnej konkurencji Media jako ramy i przestrzeń współczesnej polityki
Rządzenie staje się zależne od codziennej oceny wpływu na opinię publiczną (sondaże opinii, grupy fokusowe, analiza obrazów). Najskuteczniejszymi przekazami są te jap rostrze i najbardziej niejednoznaczne Organizowanie działań politycznych przede wszystkim wokół mediów (np. przecieki informacji), choć polityka nie wyklucza innych form aktywności polityków. Głównym celem różnych form polityki bezpośredniej jest „wstawienie” osoby albo przekazu do mediów. (np. puszcza się plotkę, wysyła się inf. do dziennikarza)
Tylko zdarzenia, które rozgrywają się w TV docierają do na tyle dużej publiczności, by ustanowić albo odwrócić trendy w opinii publicznej. Castells: „medialna polityka nie jest cała polityką, ale cała polityka musi przejść przez media, żeby wpłynąć na podejmowanie decyzji”.
Centralna polityczna rola telewizji - skutki Wzrost wydatków politycznych na TV (lata 60 - 90%budżetów, lata 2000 - 25%) Wzrost znaczenia politycznego „spinningu” (ważne jest nie wydarzenie, ale debata wokół niego) Połączenie systemu medialnego z marketingiem politycznym („sondaże strategiczne”)
Specjaliści od badan sondażowych i kreatorzy wizerunki staja się decydującymi aktorami politycznymi. Wzrost znaczenia lokalnych telewizji. Wzrosło znaczenie lokalnego wizerunku. Doniesienia o lokalnych politykach podbiły słupki oglądalności. Intermedialność - Internet stał się nośnikiem propagandy wyborczej czy form kontrolowanej debaty i środkiem pozyskiwania zwolenników. Wiadomości telewizyjne dotyczą najczęściej:
Wydarzeń, a nie leżących u ich podłoża warunków np. określona decyzja, ale nie warunki, które do niej doprowadziły. Osób a nie grup. Konfliktów, a nie zgody Faktów, które „popychają opowieści dalej”, a nie takich, które wyjaśniają (chodzi o spinning) np. sprawa smoleńska - nie chodzi, o to by wyjaśniać, ale o to by o tej sprawie rozmawiać. Wiadomości i rozrywka Media informacyjne są skazane na walkę o oglądalność, o widza z programami rozrywkowymi, sportowymi i dystansować się od polityki w celu wzbudzenia zaufania.
(…)
… („wyścigi polityczne”).
Wszystko jest interpretowane jako cyniczna gra strategiczna.
Personalizacja wydarzeń
Podkreślanie znaczenia osobistej motywacji (np. „To co robi Jarosław Kaczyński to jest zemsta za jego brata”)
Utożsamienie wizerunku osoby ze źródłami polityki (wszystko co dotyczy posła Biedronia sprowadza się do tego, że jest gejem - pierwszy oficjalny gej w parlamencie)
Forsowanie znaczenia reputacji (politycy podlegają nieustannej kontroli i obserwacji tabloidów, innych polityków, paparazi; walka o twarz, o reputacje i publiczny autorytet) Traktowanie zniesławienia jako strategii politycznej. Rola skandali politycznych.
Skandalizowanie przez:
Odkrycie niewłaściwego zachowania (Bush podawał fałszywe informacje o broni masowego rażenia; nagrania Kwaśniewskiego nietrzeźwego, który próbuje dyskutować ze studentami).
Ujawnienie „problematycznego” życia prywatnego (Bill Clinton) .
Nagromadzenie oskarżeń, plotek, insynuacji (Hillary Clinton była współautorką reformy ubezpieczeń zdrowotnych, nieudało się tego wprowadzić, gdyż została ona zdyskwalifikowana za powiązania).
Transformacja współczesnej polityki Słabnięcie partii politycznych i ich roli w wyborze kandydatów.
Dominacja przekazu telewizyjnego .
Rozwój skomputeryzowanego marketingu politycznego.
Błyskawiczne sondaże jako instrument nawigacji politycznej .
Profesjonalna reklama i PR jako główne narzędzia polityczne.
Zniesławienie jako strategia polityczna.
Personalizacja opcji .
Główne strategie polityczna Natywizm i konfrontacja (permanentne bycie na „nie” brak sygnałów komunikacji, zaczynają zdanie od „nie”).
Upraszczanie przekazu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)