To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawą prawoznastwa są dziedziny prawnicze:
Prawa cywilnego materialnego, procesowego, karne materialne procesowe itd.
Prawo cywilne, karne, administracyjne i konstytucyjne.
Wiele dziedziń powstało na styku - pewne przedmioty regulacji wymagają regulacji zarówno cywilnych, karnych i administracyjnych (giełda). Dogmatyki prawnicze - dziedzina, która zajmuje się konkretnymi dziedzinami prawa. Rzymianie zauważyli, że znajomość i stosowanie prawa wymaga eksperckiej wiedzy. Prawnicy rzymscy (juryści) wydawali opinie, które na mocy cesarskiej miały wiążącą moc. Rosnąca pozycja prawników jest związana z powstaniem pierwszych uniwersytetów. Kiedy część kodyfikacji justyniańskiej została odnaleziona - trzeba było ją opracować. XIX wiek to okres kształtowania się nauk. Stawia się rygory metodologiczne, odrywanie się od filozofii ze względu na nowe metody, poznanie miało być pewne, niezależne od metafizyki - oparte na rozumie i empirii. Nauka prawa w owych czasach była ugruntowana.
Prawo naturalne - niezależny od człowieka porządek prawny (Monteskiusz, Hobbs, Rousseau). Sędziowie kształceni w tym duchu odwoływali się do prawa naturalnego wydając wyroki. W XIX wieku było to trudne to zaakceptowania. Państwa powinny opierać się na jednoznacznych i jasnych regułach, gwarantować wolności i prawa obywatelom.
Naukę prawa chciano uczynić właściwą nauką. Jasną i przejrzystą. Stworzenie państwa prawa. Wtedy zaczęto budować doktrynę prawniczą - pozytywizm prawniczy. Niełatwo jest dokonać jego jednoznacznej oceny. Chciał uczynić z prawoznastwa naukę a samo prawo konkretnym. Szkoła historyczna - von Sauvigny (historyk prawa) - polemika w sprawie kodyfikacji niemieckiego prawa cywilnego - naród nie dojrzał do kodyfikacji prawa cywilnego. Chodziło o skatalogowanie źródeł prawa. 'O powołaniu naszych czasów do kodyfikacji niemieckiego prawa cywilnego'. Zwyciężyła opcja romańska - niemiecki kodeks cywilny został skodyfikowany. Wszedł w życie z początkiem nowego wieku (1900). Kodyfikacja wymagała pewnej pracy nad pojęciamy prawniczymi - podmiot, obowiązek, stosunek, odpowiedzialność prawna itd. Delikt - czyn niedozwolony. Badania nad tymi pojęciami miały charakter jakby empiryczny. Badano ich zastosowanie wcześniejsze. Te pojęcia czyszczono i opracowywano. Praca prawników skupiała się na analizowaniu tych pojęć. Naukowo budowano kodeks bo analizowano pojęcia w innych tekstach prawnych.
Nauka prawnicza polega na analizowaniu tekstów. Prawo skupia się na samych tekstach.
W połowie XIX wieku prawoznastwo się unaukowiło (Julius von Stahl). Wszystko ma swoją cenę - każde rozwiązanie ma swoje wady. Ta przemiana ze sztuki w naukę miała pozytywne strony. Negatywne: pozytywizm był bardzo radykalny i przez to ślepy. Prawo wyczerpywało się w tekście a metoda do rozpoznania tkwi w analizie językowej. Z odcięciem od metafizyki odcięto się od oceniania prawa. Kiedyś uważano, że zawsze będzie istniał spór między prawem naturalnym a pozytywizmem prawniczym.
(…)
…, a zastosowaniem w sądzie - dopełniają prawo. Teoria i filozofia prawa - część doktryny prawniczej, zasób pojęć używanych bez względu na gałąź prawa. Filozofia prawa - Hegel, nie może być praktyczna, przed sądem nie mogą padać argumenty filozoficzne. Użycie argumentu prawno naturalnego byłoby argumentem filozoficznym. Dziedziny historyczne - Nauki pomocnicze - rozwijają wiedzę mając charakter praktyczny - socjologia prawa, kryminologia prawa, psychologia prawa. Dwa błędy przy rozumowaniu prawa:
Negatywny przykład: zbiór przepisów, których przestrzeganie jest zagwarantowane przymusem państwowym. - błąd w postawie wobec prawa. 1. Wyjaśnia się istotę prawa, jako działanie pod przymusem.
2. Wyjaśnia się prawo tesktem (przepisami).
Przymus w przestrzeganiu prawa istnieje, państwo jest zobowiązane…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)