To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Jak Keynes widział wpływ zjawisk pieniężnych na procesy gospodarcze…
Wzrost podaży pieniądza powoduje spadek stopy procentowej.
Ekspansja monetarna ożywia produkcję i zatrudnienie.
Pułapka płynności - wzrost podaży pieniądza nie powoduje spadku stopy procentowej. Nie sprzyja to inwestycjom i rozwojowi gospodarki.
Pułapka płynności pojawia się wówczas, gdy ludzie w pewnych wyjątkowych sytuacjach tezauryzują (gromadzą) wszelkie przyrosty zasobów pieniężnych tak, że krzywa popytu na pieniądz ma położenie poziome. Poziome fragmenty funkcji popytu na pieniądz obrazują zakres pułapki płynności. Niska stopa procentowa nie reaguje na zmiany podaży pieniądza.
U klasyków wzrost podaży pieniądza powodował wzrost cen. Wg. Keynes'a wzrost podaży pieniądza powoduje spadek stopy procentowej i dopiero, gdy moce produkcyjne są w pełni wykorzystane wzrosną ceny.
Dla Keynes'a, stopa procentowa jest kategorią pieniężną, równoważy popyt na pieniądz z jego podażą, jest wynagrodzeniem za rezygnację z płynności. Ta pieniężna stopa procentowa jest regulatorem popytu inwestycyjnego. Pozwala na podejmowanie takich inwestycji, których końcowa wydajność jest od niej wyższa.
Wzrost wydatków publicznych powoduje zwiększenie siły nabywczej ; prowadzi to do ożywienia konsumpcji, a tym samym całej gospodarki. Zjawisko to wyjaśnił Keynes, który wykazał, że określony wydatek inwestycyjny tworzy siłę nabywczą nawet wyższą niż sam reprezentuje. Dzieje się tak dzięki zjawisku „fal wydatkowych”.
ΔY - przyrost dochodu
K - mnożnik wydatków publicznych
ΔI - przyrost inwestycji
ΔC - przyrost konsumpcji
MPC - krańcowa skłonność do konsumpcji
MONETARYSTYCZNA TEORIA PIENIĄDZA FRIEDMAN'A
Milton Friedman przedstawił swoją teorię w roku 1956 i nazwał ją teorią neoilościową.
Podkreśla, że ta teoria jest teorią popytu na pieniądz. Pojęcie monetaryzmu powstało w 1968 roku, czyli 12 lat później niż sam monetaryzm. Wprowadził je Niemiec Karl Bruner. Wg. Friedman'a pieniądz jest środkiem czasowego gromadzenia siły nabywczej, innymi słowy : jest jednostką, w której ludzie mogą utrzymywać swoje zasoby. Friedman wyraźnie podkreśla tymczasowy, przejściowy charakter zasobów pieniężnych, które mogą być jeśli okaże się to korzystne, przekształcone w inne bogactwo.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)