Wpływ otoczenia wewnętrznego i zewnętrznego na sposób funkcjonowania organizacji.
Organizacja to zespół osób, zaangażowany w dążeniu do jasno określonych celów, poprzez racjonalne wykorzystywanie zasobów w skoordynowanym procesie podejmowanych działań współprzyczyniających się do powodzenia całej organizacji. Każda organizacja działa w określonym otoczeniu bliższym i dalszym. Otoczenie bliższe organizacji, zwane też wewnętrznym, tworzą: zarząd, pracownicy i kultura organizacji. Zarząd odgrywa ważną rolę w układaniu strategii firmy i nadzorowaniu jej właściwego wykonania. Nie każda organizacja ma zarząd. Liczne firmy niekomercyjne są wolne od tego obowiązku. Jednakże są różne rodzaje zarządu w firmie. Ważne jest to, że ich wspólnym celem jest koordynowanie działań w firmie, określanie celów a także wgląd we wszystkie ważne decyzje podejmowane przez kierownictwo najwyższego szczebla i określa wysokość wynagrodzeń menadżerów tego szczebla. Pracownicy natomiast są członkami organizacji, są częścią otoczenia wenętrzenego. Organizacja wpływa na jednostkę, a jednostka na organizację, w której się znajduje. Wpływ społeczny jest tutaj świadomym wykorzystywaniem technik stosowanych przez ludzi podczas kontaktu z innymi. Uświadomienie sobie owych technik oraz złożoności kontaktu z drugim człowiekiem pozwala na pełniejszy odbiór oraz bardziej precyzyjne przekazywanie własnych myśli. Zbieranie informacji przez firmę jest cyklicznym procesem, który owocuje plastycznością i skutecznością w osiąganiu celów. Ogromnie ważnym źródłem informacji w firmie są jej pracownicy. W „uczącej się” organizacji wykorzystywanie danych płynących z tej strony jest czymś oczywistym, pochodzącym z postawy otwartości na wiedzę i informacje. Powszechnie zauważany i dyskutowany jest wpływ przełożonego na podwładnego. To on wydaje polecenia, przekazuje informacje, decyzje, instruuje i ocenia. Jednak niezwykle ważny jest również, często niedoceniany, wpływ odwrotny: podwładnego na przełożonego. W organizacji „uczącej się” wpływ ten jest wpisany w istotę zarządzania i przejawia się w formie tzw. partycypacji decyzyjnej. Podwładni mają możliwość współudziału w procesie podejmowania decyzji. Dzięki temu bardziej identyfikują się z firmą, jej celami, mają większą odwagę i chęć do wyrażania własnych myśli. Czują się traktowani nie jako szary pracownik, ale równoprawny członek grupy, którego zdanie jest szanowane i doceniane. Mają poczucie kontroli nad otaczającą ich sytuacją, co samo w sobie może stać się dobrą motywacją do pracy. To wszystko wpływa na podwyższenie poczucia własnej wartości pracownika oraz jego samooceny. Stare przysłowie mówi „...żeby dwoje chciało naraz”.- więc dobrze jest, gdy menadżerowie i pracownicy dążą do tych samych celów. Kultura natomiast jest trwałym wyróżnikiem organizacji. Kształtują ją ludzie, wykonując codzienne zadania niejako bezwiednie, podświadomie. Jednak coraz częściej można zaobserwować firmy mające ambicje posiadania rozwiniętej kultury, która byłaby podstawą jej tożsamości w środowisku, częścią wizerunku i determinantą sukcesu. Według L. Ztegień-Maciąg zarządzanie oparte na kulturze jest jedną z najnowszych i być może najbardziej kontrowersyjnych teorii zarządzania. „... kultura organizacyjna jest to zbiór dominujących wartości i norm postępowania, charakterystycznych dla danej organizacji, podbudowany założeniami co do natury, rzeczywistości i przejawiający się poprzez artefakty - zewnętrzne, sztuczne twory danej kultury". Program kulturowy zapewnia uczestnikom grupy wzorce zachowań w wielu sytuacjach życia prywatnego i zawodowego. Są one przekazywane w postaci różnego rodzaju sztucznych tworów kultury, tzw. artefaktów. - wytwory będące rezultatem pracy czy działalności ludzkiej, a nie działania sił przyrody. Artefakty są najbardziej widocznymi tworami kultury. Zazwyczaj dzieli się je na:1.fizyczne to namacalne (wory danej kultury, takie jak: sztuka, architektura, ale również mity nastrój wnętrz pomieszczeń biurowych, kwiaty. Wszystko to. co bywa określane mianem ,.kultury materialnej".2. językowe to specyficzny język poszczególnych profesji, grup społecznych i całych organizacji, zawierający charakterystyczne przenośne słowa i zwroty, których często nie zauważają nawet długoletni uczestnicy tych organizacji. Ale są nimi również świadomie wypracowane przez kierownictwo zwroty i słowa kluczowe typu „nasza wspólna sprawa", „współodpowiedzialność", „współpracownicy". Zadaniem ich jest stworzenie rodzinnej atmosfer) w firmie. Do artefaktów językowych zalicza się także miry i legendy danej kultury.3.behawioralne odnoszą się z kolei do schematów zachowań (cenie rypały, zwyczaje) ujętych w mniej lub bardziej szczegółowych kodeksach (zazwyczaj niepisanych). Przykładem artefaktu behawioralnego jest ceremonia powitania gościa przez sekretarkę lub portiera firmy, całowanie w rękę przyjęte w polskiej kulturze, a rzadko spotykane w innych społecznościach, święta narodowe obchodzone we wszystkich krajach. Kultura to zestaw wartości, które pomagają członkom organizacji rozumieć, za czym organizacja się opowiada, jak pracuje i co uważa za ważne.
(…)
…, które warunkują prowadzenie polityki i jej skuteczność.Wśród potężnych agencji regulacyjnych można wymienić Agencję Ochrony Środowiska, Zarząd Bezpieczeństwa Pracy i Zdrowia, Komisję Papierów Wartościowych Wartościowych Giełdy, czy Zarząd Żywności i Leków, który baczy, by żywność, którą jemy była nieskażona. Natomiast grupa interesu, to grupy i organizacje utworzone przez swoich członków w celu zabiegania o wpływy ma działalność gospodarczą. Grupa interesu, zbiorowość społeczna składająca się z osób o podobnych przekonaniach i celach, których realizacja jest uzależniona od decyzji oraz działalności instytucji państwowych. Grupa interesu próbująca wywierac wpływ na politykę tych instytucji nabiera charakteru grupy nacisku. o ważnych grup inetersu należą: Krajowa Organizacja Kobiet, Narodowe Stowarzyszenie…
… postępowania społeczeństwo będzie sobie najbardziej ceniło, gdy z upływem czasu zmieniają się gusty konsumentów. Ważną rolę odgrywa tu kultura np. Prowadząc negocjacje i kontaktując się z biznesmenami z różnych krajów i kultur należy wiedzieć np., jakie obyczaje panują przy wymienianiu się wizytówkami. W Europie i USA uczestnicy spotkania wymieniają wizytówki na końcu spotkania i nie przywiązują do tego zbyt…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)