WOLNOŚĆ RELIGIJNA
Istotą wolności religijnej jest przyrodzona, naturalna zdolność człowieka nie tylko do poznania prawdy obiektywnej, ale także do poznania sensu życia- „ Religia jest tym co każdy robi ze swoją samotnością”. Istotą wolności religijnej jest nie tylko zdolność każdego człowieka, każdej jednostki do określenia swojego światopoglądu, prawdy obiektywnej, ale także dążenie do pewnego sensu. Filozoficznie można powiedzieć, że do prawdy obiektywnej. Ta zdolność to zdolność, która ma korzenie w prawie naturalnym i tak twierdzą wszyscy filozofowie niezależnie od tego jak rozumieją prawo naturalne. 2 są koncepcje prawa naturalnego: po pierwsze chrześcijańska- prawo naturalne pochodzi od Boga. Zostało dane człowiekowi w rozumnym akcie jego stworzenia i prawo naturalne ma człowiek wpisane- potrafi odczytać, co jest dobre a co złe. Rodzi się z takim kodem. Druga koncepcja prawa naturalnego jest taka, że oczywiście owo przyrodnicze znaczenie jest przypisane każdej istocie, przede wszystkim człowiekowi, ale jego źródłem nie jest Bóg tylko jest przyroda jako taka. Niezależnie od źródła prawa naturalnego wszyscy przyznają, że każda wolność w tym wolność religijna dochodzenia prawdy, kształtowania swoich światopoglądów, dochodzenia sensu życia jest wrodzonym prawem naturalnym. Ponieważ polski ustawodawca stoi na stanowisku tak zwanego umiarkowanego pozytywizmu prawniczego to znaczy reprezentuje takie zdanie: jakkolwiek źródłem prawa w państwie polskim jest to, co polski ustawodawca stanowi wedle określonych procedur, nie wyklucza tego co wynika z prawa naturalnego. Notabene stanowisko skrajnego pozytywizmu prawniczego sprowadza się do tego, że prawem jest tylko to, co prawodawca stanowi nie zależnie od absurdu normy prawnej i tylko z tego powodu, że on jest podmiotem wydającym prawo. Czyli np. należy zabijać każdego 5 dnia miesiąca- wyrazem skrajnego pozytywizmu było by to, że prawo to obowiązuje, ponieważ zostało uchwalone w odpowiedni sposób niezależnie od treści. Ustalając pojęcie wolności religijnej należy odróżnić ową wolność religijną od relatywizmu moralnego, czyli czerpania tego systemu, który mi się podoba, a odrzucaniu tego, co mi się nie podoba. Sztandarowym akademickim przykładem proszę Państwa jest katolik, który określa siebie tym mianem odrzuca pewne przepisy prawa kanonicznego, inne zachowuje ( np. w prawie kanonicznym występuje 1 przykład :kto dokonuje aborcje ze skutkiem zaciąga poprzez ten fakt karę ekskomuniki kościelnej- bardzo szeroka norma kto, a więc wszyscy którzy się do tego przyczyniają). Należy unikać również utożsamiania wolności religijnej z autonomią sumienia, to znaczy człowiek podporządkowuje się tylko takim regułom, które sobie stworzył i do tego się stosuje. Oczywiście mogą być przypadki pozytywne, ale mogą być przypadki czysto patologiczne. Wolność religijna każdego człowieka wyraża się zarówno w zakresie wewnętrznym jak i zakresie zewnętrznym. Zakres wewnętrzny jest oczywisty: każdy, kto jest zdolny do przedsiębrania pewnych procesów pozytywnych, intelektualnych, każdy ma wolność religijną. Problem pojawia się w zagwarantowaniu owej wolności na zewnątrz. To, że nam dał wyraz pewnych przemyśleń - to jest wymiar wewnętrznej wolności, natomiast to, że mam prawo do wydania książki na temat mojego przeżycia, do oglądania telewizji, czytania gazet o takim a nie innym charakterze, brania udziału w zgromadzeniach to jest wymiar zewnętrznej wolności religijnej. To jest analogiczne z czynnością prawną - każdy ma prawo myślenia do dokonania czegoś, dopiero uzewnętrznienie tego powoduje pewne skutki prawne. Wolność wewnętrzna jest wolnością wyboru. Przede wszystkim możliwością wyboru, zdolnością dążenia do odkrycia prawdy. Natomiast wolność zewnętrzna to prawo do manifestowania swoich przekonań bez jakiegokolwiek przymusu zewnętrznego. Przedmiotem prawa do wolności religijnej są relacje pomiędzy ludźmi jako podmiotami prawa. Zakres przedmiotowy obejmuje działania człowieka, które są niezbędne dla realizacji swoich przekonań w życiu społecznym, prywatnym.
(…)
… możliwość jej realizacji. Gdy idzie o zagwarantowanie wolności religijnej podmiotom czynnym, to korzeni tego w nowożytnych aktach prawnych, a przede wszystkim szeroko pojętego prawa wyznaniowego, należy szukać w dokumentach Soboru Watykańskiego II przede wszystkim w deklaracji o wolności religijnej z 7 grudnia 1965 roku, która w swoich wyjątkach daje wiekopomne stwierdzenia, które są zbieżne z tymi zawartymi w późniejszym prawie polskim. Na przykład w punkcie II Deklaracji o Wolności Religijnej stanowi się Sobór Watykański II stwierdza, iż osoba ludzka ma prawo do wolności religijnej. Tego zaś rodzaju wolność polega na tym, że wszyscy ludzie powinni być wolni od przymusu czy to innych ludzi, zbiorowisk społecznych jak i władzy ludzkiej tak, aby w sprawach religijnych nikogo nie zmuszano do działania…
… poglądów bez względu na granice państwowe ustnie, pisemnie lub w inny sposób. W artykule 22 - Popieranie w jakiś sposób nienawiści narodowej rasowej lub religijnej powinno być ustawowo zakazane. Europejski Trybunał Praw Człowieka w wielu orzeczeniach mówi, że każde państwo ma prawo do karania, które atakują uczucia religijne ( a więc zarówno sferę wewnętrzną wolności jak i sferę zewnętrzną) stosując…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)