To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wojny z Turcją
Jan Sobieski wychowywany był w duchu tradycji rycerskich. Wielki wpływ na jego politykę wywarł pobyt we Francji, stąd był zwolennikiem stronnictwa francuskiego. To wydarzenie zadecydowało o wciągnięciu w życie polityczne młodego chłopaka, rozpoczynając jego karierę publiczną. Romans a następnie małżeństwo z owdowiałą Marią d'Arquien Zamoyską przetrwało do końca ich życia. Po przegranym rokoszu Jerzego Lubomirskiego otrzymał Sobieski po nim urząd marszałka, a następnie buławę hetmana wielkiego koronnego. Prowadził działania wojenne na południowo - wschodnich obszarach Rzeczypospolitej przeciwko wojskom kozacko - tatarskim. W bitwie pod Podhajcami na Ukrainie pokonał ich oddziały, a po abdykacji Jana Kazimierza we wrześniu 1668 roku królem Polski wybrany został zwolennik orientacji profrancuskiej Michał Korybut Wiśniowiecki. Jego nieudolność polityczna i brak autorytetu doprowadziło do słabości państwa polskiego. Na polityce wewnętrznej doszło do zawiązania dwóch przeciwstawnych konfederacji szlachty (konfederacja gołąbska występująca w obronie króla Wiśniowieckiego oraz konfederacja szczebrzeszyńska na czele z Janem Sobieskim). W 1672 roku zaatakowały Rzeczpospolitą wojska tureckie, które zajęły Kamieniec Podolski, rozpoczęto oblężenie Lwowa, a Tatarzy rozpoczęli grabić ziemie polskie docierając do Sanu i Wieprza. Po podpisaniu traktatu w Buczaczu w październiku 1672 roku oddano Turcji Podole razem z Kamieńcem oraz Ukrainę Prawobrzeżną. Rzeczypospolita musiała płacić z całości ziem Rzeczypospolitej coroczny haracz wynoszący 22 tysiące dukatów. Podpisanie tego traktatu wywołało powszechne niezadowolenie społeczeństwa, co spowodowało, że sejm nie ratyfikował go. Jednocześnie uchwalono nowe podatki na wojsko, a dowodzenie armią przejął Jan Sobieski. W 1673 roku podczas nowej wyprawy odniósł nad Turkami pod Chocimiem wspaniałe zwycięstwo, czym zyskał popularność i rozgłos. Dzień przed chocimską bitwą zmarł nagle król Wiśniowiecki, a tron zdecydowano się powierzyć Sobieskiemu. Dochodzi tutaj do rozdźwięku w polityce polskiego króla, ponieważ będąc zwolennikiem orientacji profrancuskiej zmuszony był prowadzić działania wojenne z Turcją. Pomiędzy Rzeczpospolitą i Francją doszło w 1675 roku do zawarcia tajnego traktatu w Jaworowie, na podstawie którego Francja uzyskała polskie poparcie w sprawie Brandenburgii i Austrii, natomiast strona polska otrzymała wsparcie państwa francuskiego w kwestii Prus Wschodnich oraz Śląska. Francja stała się także stroną pośredniczącą w rokowaniach polsko - tureckich w sprawie zagarniętych przez Turcję obszarów. Sytuacja jednak nie została rozwiązana, a kolejna wojna polsko - turecka wybuchła jeszcze w tym samym roku. W trakcie oblężenia przez Turków Trembowli Jan III Sobieski odniósł zwycięstwo nad Tatarami w miejscowości Lesienice w okolicach Lwowa. Rok później wojska turecko - tatarskie podjęły nowy atak, który został zatrzymany przez polskiego króla w bitwie pod Żórawnem. Doszło do zawarcia rozejmu i nowego traktatu, który zwracał Rzeczypospolitej część Ukrainy. Podole z Kamieńcem i część terenów ukraińskich nadal pozostawały przy Turcji. Układ ten był ważny politycznie, ponieważ uwalniał stronę polską od płacenia sułtanowi haraczu z ziem Rzeczypospolitej. W pierwszych latach panowania Jan III Sobieski prowadził bardzo aktywną politykę zagraniczną. Zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństwa zagrażającego ze strony Brandenburgii i Habsburgów, stąd narodził się pomysł podpisania ze Szwecją układu skierowanego przeciwko elektorowi brandenburskiemu (Gdańsk 1677 rok). Finanse pochodziły z dworu francuskiego, a głównym zamiarem miało być wystąpienie Szwecji i Rzeczypospolitej przeciwko elektorowi. Polityka zachodnia Sobieskiego nie zyskała poparcia szlachty, która domagała się odzyskania utraconego Podola. Brak pomocy ze strony Francji i krytyczna opinia planów zachodnich spowodowały zwrot w polityce polskiego króla, który zdecydował się zawrzeć sojusz z Austrią skierowany przeciwko Turcji. Na wiadomość o najeździe tureckim na Austrię w 1683 roku ruszył z pomocą na oblężony Wiedeń. Jego wspaniałe zwycięstwo odniesione12 września 1683 roku doprowadziło do załamania się planów Turcji, która zamierzała podbić ziemie Habsburgów. Kolejny sukces Sobieskiego pod Parkanami udowodnił jego wysoką pozycję polityczną i kunszt militarny. Przystąpienie w 1864 roku do koalicji zawiązanej z inicjatywy papieża wciągnęło Rzeczypospolitą w długotrwały konflikt z Turcją, który zakończył się pokojem karłowickim podpisanym w 1699 roku. Polska odzyskała Podole i Kamieniec oraz ziemie terenów województwa kijowskiego i bracławskiego.
(…)
…
Wojny z Turcją
Jan Sobieski wychowywany był w duchu tradycji rycerskich. Wielki wpływ na jego politykę wywarł pobyt we Francji, stąd był zwolennikiem stronnictwa francuskiego. To wydarzenie zadecydowało o wciągnięciu w życie polityczne młodego chłopaka, rozpoczynając jego karierę publiczną. Romans a następnie małżeństwo z owdowiałą Marią d'Arquien Zamoyską przetrwało do końca ich życia. Po przegranym rokoszu Jerzego Lubomirskiego otrzymał Sobieski po nim urząd marszałka, a następnie buławę hetmana wielkiego koronnego. Prowadził działania wojenne na południowo - wschodnich obszarach Rzeczypospolitej przeciwko wojskom kozacko - tatarskim. W bitwie pod Podhajcami na Ukrainie pokonał ich oddziały, a po abdykacji Jana Kazimierza we wrześniu 1668 roku królem Polski wybrany został zwolennik…
…. Po przegranym rokoszu Jerzego Lubomirskiego otrzymał Sobieski po nim urząd marszałka, a następnie buławę hetmana wielkiego koronnego. Prowadził działania wojenne na południowo - wschodnich obszarach Rzeczypospolitej przeciwko wojskom kozacko - tatarskim. W bitwie pod Podhajcami na Ukrainie pokonał ich oddziały, a po abdykacji Jana Kazimierza we wrześniu 1668 roku królem Polski wybrany został zwolennik…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)