WŁASNOŚĆ LASÓW, AKTY PRAWNE, GOSPODARKA Pierwotnie wszystkie obszary leśne uważane były za własność panującego. Dawne prawa ludności chłopskiej do swobodnego korzystania z lasu początkowo doznawały tylko niewielkiego ograniczenia. Najwcześniej, bo w XI-XII wieku ukształtowała się wyłączność feudałów na łowy grubego zwierza, tj. tury, żubry, łosie, jelenie, niedźwiedzie, a także bobry. W XIII wieku zaczęto wyznaczać granice obszarów leśnych tzw. ZAPOWIEDZI. Zapowiedź był to akt formalny znoszący wspólne użytkowanie lasów. Nikt, a szczególnie sąsiedzi, nie mógł z dziedziny "zapowiedzianej" pobierać jakichkolwiek korzyści, ani wykonywać tam żadnych czynności bez zgody zapowiadającego. Z tą chwilą wstęp do lasu wymagał osobowego zezwolenia pana feudalnego (na wschodzie). Na ogół zezwalano poddanym na zbiórkę suszu, grzybów i jagód, wypas ograniczonej ilości inwentarza, niekiedy także na wyrąb drzew na cele budowlane i łowienie drobnej zwierzyny. Ograniczenie eksploatacji pociągnęło za sobą zaostrzenie kar za przekraczanie zakazów.
W XII wieku, a zapewne i wcześniej panujący zabraniali karczowania lasów pogranicznych w celu zachowania ich obronnego charakteru.
BARTNICTWO 2001
Strona 1 z 2
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)