To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WINA
Wina jest jednym z niezbędnych elementów przestępstwa. Nie jest więc przestępstwem taki czyn, który odpowiada wprawdzie opisowi zamieszczone- mu w jednym z przepisów kodeksu karnego, ale popełniony został w sposób niezawiniony. Bez winy nie ma przestępstwa. Poprawne zdefiniowanie winy natrafia na trudności.
Na ogół przez winę rozumie się określony psychicznie stosunek sprawcy do popełnionego czynu.
Wina jest więc, w przeciwieństwie do pozostałych cech przestępstwa, cechą subiektywną, związaną z psychiką sprawcy.
Wina wyraża psychiczne zaangażowanie sprawcy w dokonywany czyn, przede wszystkim stopień tego zaangażowania i jego charakter. Zależnie od tego, w jaki sposób sprawca odnosi się do przestępstwa przed i w czasie jego popełniania - wina przejawia się w różnych, znanych kodeksowi karnemu formach.
Na formę winy wpływa więc decydująco psychiczne ustosunkowanie się sprawcy do czynu: czy chciał popełnić przestępstwo i świadomie dążył do celu, czy też przewidując możliwość przestępstwa zgadzał się na nie, nie mogąc na innej drodze osiągnąć jakiegoś ważnego celu itd.
Zależnie od stopnia świadomości i natężenia złej woli, prawo karne odróżnia winę umyślną i winę nieumyślną. Każda z nich występuje w dwóch formach. Wina umyślna ma postać: a) zamiaru bezpośredniego, b) zamiaru ewentualnego. Wina nieumyślna występuje jako: a) lekkomyślność, b) niedbalstwo.
Zamiar bezpośredni zachodzi wtedy, gdy sprawca chce popełnić czyn zabroniony.
Ta forma winy występuje najczęściej. Charakteryzuje się świadomym dążeniem sprawcy do popełnienia przestępstwa. Wina złodzieja, który włamawszy się do sklepu kradnie z niego towary, to właśnie zamiar bezpośredni.
Zamiar ewentualny ma miejsce wówczas, gdy sprawca przewiduje możliwość popełnienia przestępstwa i godzi się na to.
W przypadku zamiaru ewentualnego sprawca nie dąży do przestępstwa, lecz do innego celu, legalnego lub nielegalnego - jednakże zdaje sobie sprawę, że osiągnięcie tego celu jest niemożliwe bez popełnienia przestępstwa i z góry na to przestępstwo się zgadza.
Formę zamiaru ewentualnego ma wina sprawców rozboju, którzy poz- bawioną ubrania ofiarę napadu pozostawiają na mrozie. Nie zamierzali oni jej pozbawić życia, lecz z takim skutkiem swego działania liczyli się i z góry go akceptowali.
Lekkomyślność zachodzi wówczas, gdy sprawca przewiduje możliwość popełnienia przestępstwa, lecz bezpodstawnie prz;.r-szcza, że zdoła go uni- knąć.
Lekkomyślność występuje np. w czynie kierowcy, który jedzie z nie- dozwoloną szybkością i powoduje wypadek. Sprawca oczywiście nie chciał swoją zbyt szybką jazdą doprowadzić do wypadku, jednakże przewidywał taką możliwość i tylko przypuszczał - bez wystarczającej
(…)
….
Niedbalstwo ma miejsce, gdy sprawca nie przewiduje możliwości popełnienia czynu zabronionego, choć powinien i może przewidzieć.
Wina w postaci niedbalstwa występuje np. w działaniu człowieka, który bawi się bronią palną, nie wiedząc, że jest nabita i skutkiem tego rani człowieka. Sprawca nie wie, że broń jest gotowa do strzału, a tym bardziej nie ma zamiaru strzelania, jednak w opisanej sytuacji winien…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)