Podstawy psychologii rozwojowej, Freud

Teoria psychoseksualnego rozwoju Freuda:

Składowe osobowości:

1. Id - impulsy o charakterze biofizjologicznym, których zaspokojenie daje poczucie przyjemności, zaś brak zaspokojenia - napięcie

2. Ego - reguluje zachowanie człowieka według zasady realizmu, wiąże się ze świadomością jednostki, jej doświadczeniem codziennym

3. Superego - sumienie jednostki; zinterioryzowane normy i zasady postępowania, cenzor treści psychicznych, wywołuje uczucie winy i wstydu lub dumy

Fazy rozwoju:

3-5 r.ż. faza falliczna (edypowa) - przyjemność czerpana z podrażnień organów płciowych oraz związanych z tym fantazji gdy kompleks Edypa jest rozwiązany, następuje identyfikacja z rodzicami

Rozwija się superego (sumienie)

Wiele ważnych konsekwencji wynikających z przyjęcia roli właściwych dla płci i wieku

W trzech pierwszych fazach następuje przemieszczanie się miejsca przyjemności

6 r.ż.: do pokwitania - faza latencji - przy czasowym wyparciu zainteresowań seksualnych, przyjemność czerpana jest ze świata zewnętrznego; ciekawość, wiedza to zastępcze gratyfikacje; okres ten jest bardzo ważny dla społecznego rozwoju dziecka, rozwijają się mechanizmy obronne

okres dorastania do pełnoletności - faza genitalna: przyjemność czerpana z dojrzałych stosunków

seksualnych z partnerem płci przeciwnej

miłość do siebie samego (narcyzm) okresu przedgenitalnego przekształca się w miłość do innych;

wyzwolenie z zależności od rodziców; pojawiają się altruistyczne motywy.