To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
46.a H. White: Brzemię historii Taktyka Fabiańska:
historyk - krytykowany przez badacza z nauk społecznych za elastyczność metod, toporność metafor, dwuznaczność założeń. Obrona: historia opiera się na metodach intuicyjnych i analitycznych, nie może być oceniany według nauk matematycznych;
historyk nie dość wnikliwie bada świadomość ludzką. Obrona: historia jest nauką, nie może tu być artystycznej manipulacji;
spór sięga wieku XIX;
historia łączy sztukę i naukę;
niechęć do historyków bierze się stąd, że historyk chce przywilejów artysty i naukowca, a nie chce się podporządkować ani standardom sztuki ani nauki.
współcześnie - nauki społeczne podkreślają, że klasyczna koncepcja historii jest przyczyną zgubnej przypadłości kultury. Dla nich destrukcja tej koncepcji jest warunkiem do zbudowania prawdziwej nauki społecznej;
dla filozofów - historia to trzeciorzędna forma nauki, albo drugorzędna forma sztuki.
w literaturze XX - przekonanie, że świadomość historyczna musi być usunięta (w badaniu ludzkiego doświadczenia);
obraz historyka w powieści i teatrze - historyk jest tam przykładem człowieka o stłumionej wrażliwości;
chociaż naukowiec to też antyteza artysty, ale naukowiec zyskuje sympatię, historyk nie. Historyk - jako wróg we własnych szeregach. Uczony oskarża historyka o ułomność metody, artysta - o ułomność wrażliwości;
wzorzec oskarżenia - Nietzsche - historia to wynaturzenie, rozbija tożsamość indywidualną i społeczną, niszczy sztukę, bo rozbija złudzenia. Historia prowadzi do fałszywej moralności, opartej na pamięci;
George Eliot - intuicja artysty i erudycja historyka pozostają w sprzeczności.
przed I wojną światową - intelektualiści - wrogość wobec roli historyka, historia - obawa przed przyszłością;
Jacob Burckhardt - porzucił tradycyjną historię, głosił konieczność przekształcenia jej w sztukę;
Bergson i Klages - człowiek niepotrzebnie przywiązuje się do przestarzałych idei.
nauki społeczne - mniej widoczna wrogość, socjologowie - możliwość połączenia historii i nauki;
neo-kantyści - historia to rodzaj sztuki. Croce - historia to królowa sztuk nauk humanistycznych;
po I wojnie światowej - historia nie nauczyła nic ludzi, historycy nie potrafili usensownić wojny - historia traci prestiż;
antyhistoryczne nastawienie - podstawa nazizmu i egzystencjalizmu;
według Camusa - totalitaryzm i anarchizm mają źródła w dążeniu do nadania sensu historii, pogarda dla świadomości historycznej;
dla Sartre'a jedyną ważną historią jest ta, którą pamięta jednostka, a ona pamięta to, co chce pamiętać. Więc przeszłość historyczna to mit czy wręcz kłamstwo;
(…)
… taki powinien odpowiedzieć na pytanie, jak ustanawiane są fakty;
Schopenhauer - źródło historyczne nigdy nie może stać się okazją do estetycznych doznań ani do naukowych doświadczeń;
złoty wiek historiografii - 1800 - 1850 - zadanie historii - dostarczenie świadomości ludzkiej specyficznego wymiaru czasowego. Wyobraźnia historyczna - to zdolność, mająca początek w impulsie estetycznym, potem wyjałowiła się i dała podstawy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)