To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
W cieniu Macedonii, początki państwa macedońskiego.
Z narodzinami państwa macedońskiego wiąże się problem etnicznego pochodzenia jego rdzennych mieszkańców. Niewiele pozostało śladów po języku, którym się posługiwali i nie można jednoznacznie orzec czy macedoński był osobnym językiem czy tylko dialektem języka greckiego.
Niewiele pomagają też inskrypcje macedońskie ponieważ zawierają teksty ujęte w dialekcie attyckim. Wreszcie można wątpić czy w tak rozległym i zróżnicowanym kraju jakim była Macedonia posługiwano się tylko jednym dialektem. W kulturze materialnej Macedonii można dostrzec zarówno wpływy trackie jak i iliryjskie. Mimo lokalnych odrębności nie różniła się jednak w zasadniczym stopniu od kultury materialnej miast greckich. Styl życia Macedończyków był bardzo odmienny od ateńskiego. Problem nabrał ostrości z chwilą gdy Filip II uczynił z Macedonii potęgę sięgając po hegemonię w świecie greckim. Z jednej strony wywołało to gwałtowne ataki Demostenesa pragnącego przedstawić króla Filipa i jego kraj jako barbarzyńców, z drugiej zaś sukcesy Filipa a później Aleksandra wzbudzały dumę wśród Macedończyków, którzy chętnie podkreślali swoją etniczną odrębność. Nasza wiedza o najdawniejszych dziejach Macedonii ogranicza się do legend dynastycznych, anegdot związanych z pierwszymi królami, opowieści o wędrówkach i podbojach przekazanych głównie przez Herodota, Tukidydesa i późniejszych autorów.
Aleksander I obejmując władzę musiał od razu stawić czoło zagrożeniu ze strony Persów. Wyszedł z tej opresji zwycięsko, obronił niezależność kraju ale i powiększył jego terytorium. Nie mogąc się przeciwstawić Persom zbrojnie Aleksander I próbował się zbliżyć do nich poprzez ślub z perską arystokratką ale i tak musiał uznać soją wobec nich zależność w 492 roku pne. W czasie najazdu Kserksesa występował jako jego sojusznik, przy okazji narzucając swoją władzę plemionom górnej Macedonii. Wykorzystał również odwrót Persów zajmując wschodnią Macedonię aż po rzekę Strymon. Tym samym stał się faktycznym twórcą państwa macedońskiego.
Macedonia kształtowała się w długim procesie uzależniania przez Argeadów poszczególnych ludów, a Aleksander I w znacznym stopniu do tego się przyczynił o czym zaświadcza Tukidydes.
Aleksander I przykładał bardzo dużą uwagę do stosunków z miastami greckimi. Chciał być uważany nie tylko za przyjaciela Greków ale również za Greka rządzącego Macedończykami co znalazło wyraz w propagowaniu tradycji mówiącej o pochodzeniu jego rodziny z Argos.
Za jego panowania rozpoczęto bicie monet.
Niewiele wiadomo o organizacji państwa macedońskiego przed czasami Filipa II i wnioski na jej temat można wysnuwać jedynie na podstawie analizy późniejszych instytucji oraz porównań z instytucjami w sąsiednich regionach. W dolnej Macedonii istniały osady rolnicze o długim rodowodzie, które stopniowo upodabniały się do greckich poleis. Mieszkańcy górnej Macedonii żyli natomiast w rozproszonych wsiach i byli zorganizowani w terytorialne związki - ethne. Dużą rolę w ich życiu odgrywało pasterstwo, związane z okresowym przemieszczeniem się wraz ze stadami na letnie pastwiska, Miasta i ethne Macedonii wykształciły samorząd i silne poczucie odrębności ale jednocześnie miały świadomość przynależności do większej wspólnoty, którą tworzyli wszyscy Macedończycy. Prowadzenie wojen, polityki zewnętrznej a także korzystanie z bogactw naturalnych oraz prawo pobierania opłat i ściągania danin należało do króla. Odgrywał też dużą rolę w życiu religijnym prz
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)