To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Aleksander Wielki i narodziny świata hellenistycznego.
Po śmierci Filipa przybyła do Ajgaj macedońska arystokracja obwołała królem Aleksandra, który cieszył się poparciem Antypatra - bliskiego współpracownika jego ojca oraz zyskał akceptację zgromadzenia Macedończyków zwołanego z tej okazji. Wrogowie Macedonii w Grecji jawnie okazywali radość ze śmierci Filipa i zamierzali uwolnić się od macedońskiej hegemonii nie doceniając młodego króla. W Atenach Demostenes przekonał zgromadzenie, aby uhonorowało zabójcę Filipa a Tebańczycy podjęli próbę pozbycia się macedońskiego garnizonu z Kadmei. Szybka interwencja Aleksandra pozwoliła mu na pewien czas zapanować nad sytuacją. Idąc w ślady ojca zapewnił sobie poparcie ze strony najważniejszych greckich sojuszników - Tesalów. Następnie pospiesznie podążył dalej na południe przyjmując gratulacje i przeprosiny od zaskoczonych jego akcją Tebańczyków. Wreszcie w Koryncie na zgromadzeniu przedstawicieli państw sojuszniczych Aleksander przyjął wybór na hegemona związku korynckiego.
Tymczasem w Grecji w 335 roku pne pojawiły się pogłoski o śmierci Aleksandra które zmobilizowały do działania jego przeciwników. W Tebach stronnictwo antymacedońskie przeprowadziło zamach stanu - odsunęło od władzy oligarchów popieranych wcześniej przez Filipa i uzyskało zapewnienie pomocy od Arkadyjczyków Ateńczyków i prawdopodobnie Persów. Nim koalicja zdołała się uformować Aleksander zjawił się pod murami Teb i rozpoczął oblężenie miasta. Po obronie Teby wpadły w ręce Aleksandra, polecił on zburzyć Teby a mieszkańców sprzedać do niewoli.
Aleksander odziedziczył po ojcu gotowe plany wyprawy przeciw Persji, które po części zaczęto wcielać w życie. Otrzymał też w spadku znakomicie zorganizowaną dużą armię zaprawioną w bojach oraz doświadczony i wierny korpus dowódczy. Filip nie pozostawił jedynie pieniędzy. Aleksander rozpoczynał wojnę z pustym skarbcem i musiał szybko zdobyć pieniądze na wrogu zwłaszcza że legendarne skarby Azji wydawały się leżeć w zasięgu ręki. Oficjalnym celem wyprawy ogłoszonym w Koryncie miała być zemsta za najazd Kserksesa i wyrządzone wtedy krzywdy Macedończykom i Grekom zwłaszcza spalenie świątyń w Atenach. Aleksander odwoływał się do uchwały w sprawie wojny podjętej przez sojuszników skupionych w związku korynckim.
Wiosną 334 roku pne Aleksander zgromadził swoje siły i wyruszył z Pelli do Azji. Prowadził 32 tysiące wojsk pieszych i 5000 jazdy a wraz z korpusem Parmeniona miał pod swoją komendą blisko 50 tysięcy ludzi.
Zalecano satrapom perskim unikania starcia z Aleksandrem zanim nie nadejdą im z pomocą główne siły ale ci odrzucili te sugestie i próbowali powstrzymać Macedończyków nad Granikiem. Aleksander rozstrzygnął losy bitwy atakiem jazdy która rozproszyła kawalerię perską i z pomocą piechoty oskrzydliła czoło sił perskich, których trzon stanowili najemnicy greccy. Perskie oddziały uciekły z pola bitwy a najemnicy greccy zostali wycięci do nogi.
(…)
… był zdecydowany walczyć o całe imperium Achemenidów. W 331 roku pne przekroczył Eufrat i pomaszerował na wschód. Po ostatecznym rozgromieniu sił perskich pod Gaugamelą w 331 roku pne zajął Babilon a później centrum państwa perskiego - Suzę i Persepolis. Podbijając kolejne kraje Aleksander organizował w nich swoją administrację powierzając urzędy Macedończykom i Grekom. Zakładał miasta, kolonie wojskowe…
… zdecydowali się na ogłoszenie wojny. Król Agis wezwał Greków do walki o wolność a wykorzystując zaangażowanie Antypatra w Tracji rozbił macedońskie garnizony na Peloponezie. Decydującą bitwę do której doszło pod MEGALOPOLIS wygrał Antypater wzmocniony przez posiłki od Aleksandra. Klęska militarna była wstrząsem dla Sparty. Na wiele lat została wyłączona z aktywnej polityki zewnętrznej.
Pod koniec życia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)