To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Filip II
Panowanie Filipa II, które odmieniło losy Macedonii i Grecji przykuwało dużą uwagę już współczesnych mu historyków. Na ocenę Filipa ogromny wpływ wywarły opinie wyrażane przez największego greckiego mówcę - Demostenesa, który cały swój talent wykorzystywał do walki z królem. W tej sytuacji proces tworzenia największej potęgi świata greckiego poznajemy przede wszystkim na podstawie relacji znacznie późniejszych autorów takich jak np. Plutarch. Nic nie zapowiadało przyszłych sukcesów króla kiedy w 360 lub 359 roku pne przejmował władzę, być może jedynie jako regent w imieniu małoletniego bratanka. Kraj był spustoszony po najeździe Ilirów a armia rozbita. Władca musiał uporać się z konkurentami do tronu i popierającymi ich Ilirami, Pajonami, Trakami oraz Ateńczykami. Dążąc do wzmocnienia swojej pozycji zwrócił się do Macedończyków o poparcie, którego udzielili na zwołanym w tym celu zgromadzeniu.
Przetrwanie pierwszych trudnych miesięcy i utrzymanie się przy władzy mimo tylu poważnych zagrożeń było pierwszym sukcesem Filipa. Król musiał mieć świadomość, ze jego sukces był chwilowy i z zadziwiającą energią rozpoczął aktywną politykę zewnętrzną jednocześnie na kilku frontach. Podjął też trud przebudowy kraju, zmierzając do bardziej efektywnego wykorzystania jego ogromnego potencjału a także wzmocnienia armii i swojej władzy. Nie chcąc dopuścić aby wrogowie ponownie go zaatakowali wszyscy na raz zdecydował się na rozprawę z każdym z osobna.
Sukcesy Filipa były w dużej mierze wynikiem przeprowadzonych przez niego reform - armii i państwa. Potrzebując dużej liczby piechoty zdecydował się na zorganizowanie oddziałów uzbrojonych w długie włócznie - sarisy. Walczący z użyciem sarisy musieli trzymać ją oburącz i mogli zadawać nią jedynie pchnięcia. Byli ustawieni w dużo bardziej zwartym szuku niż hoplici a pochyliwszy sarisy tworzyli trudną do pokonania zaporę. Filip dbał też o jazdę, zawsze odgrywającą dużą rolę w macedońskiej armii. Najlepsze jej oddziały rekrutowały się spośród macedońskiej arystokracji.
W czasie swego panowania Filip w znacznym stopniu zmienił oblicze Macedonii. Położył duże zasługi zakładając miasta i kolonizując słabo zaludnione tereny dzięki czemu stworzył bardziej efektywną i jednorodną organizację państwa. Zakładanie miast oznaczało również wprowadzenie lokalnej administracji, nowego stylu życia i edukacji oraz ożywienie rzemiosła i handlu. Od połowy lat 40 IV wieku pne Filip na większą skalę rozpoczyna bicie monet.
Wprowadzając nowe instytucje Filip wzorował się prawdopodobnie na monarchii perskiej. Ustanowił korpus paziów, do którego przyjął synów macedońskich arystokratów. Wiązał ich w ten sposób z dworem królewskim i trzymał jako gwarantów lojalności ich rodzin. Bezpieczeństwa króla i stabilności jego władzy strzegł elitarny oddział straży przybocznej. Do sprawniejszego kierowania rozległym państwem Filip powołał królewską kancelarię i archiwum. Pod koniec panowania zaczął też wprowadzać elementy kultu władcy- wystawny ceremoniał, przewodnictwo w uroczystościach czy umieszczanie posągów swoich i rodziny wśród posągów bóstw. Ambicje króla znalazły wyraz także w powołaniu Arystotelesa na wychowawcę syna- Aleksandra.
(…)
… mu się zdobyć miast, które otrzymywały wsparcie z morza. Wysłana na pomoc flota ateńska zepchnęła okręty Filipa na Morze Czarne i sprzymierzeni odnieśli sukces. Zniechęcony Filip zwinął oblężenie miast i powrócił do Pelli. Gdy Filip przebywał w Tracji wiosną 339 roku pne rada amfiktionii kierowana przez Tesalów ogłosiła wojnę przeciw miastu Amfissa. Nie mogąc wygrać tej wojny amfiktionowie wezwali na pomoc…
… sytuacji nie pozostało im nic innego jak zgodzić się na wysuniętą przez Filipa propozycję rozmów. Chcąc nie chcąc Ateńczycy musieli przyjąć warunki króla, pogodzić się z utratą Amfipolis i pozostawić sojuszników ich losowi. Porozumienie zawarte w 346 roku pne zyskało nazwę: pokój FILOKRATESA.
Ateńczycy przegrali rywalizację z Filipem o wpływy na północnym wybrzeżu Morza Egejskiego co pogrzebało ich szansę na zdobycie hegemonii w świecie greckim. Był to gorzki owoc fatalnej polityki Aten wobec sojuszników, prób odbudowy utraconego imperium, przymierza ze Spartą.
Od 346 roku pne Filip był niekwestionowaną potęgą. Nie musiał już bronić północnych granic, ale nie zaprzestał podbojów i podporządkowywał sobie coraz rozleglejsze terytoria w Ilirii i Tracji. W Grecji dawni sojusznicy Teb zaczęli zwracać…
… i Aleksandrowi wystawili posągi.
Tebańczycy nie mogli liczyć na taką wyrozumiałość. Jeńcy tebańscy zostali sprzedani w niewolę a do Teb została wprowadzona załoga macedońska.. Filip zreorganizował też związek beocki osłabiając pozycję tebańczyków. W następnych miesiącach Filip zaprowadził swoje porządki w pozostałych państwach greckich. Do Chalis na Eubei, Koryntu oraz do Ambrakii zostały wprowadzone…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)