To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
us legationis
Termin ius legationis oznacza:
Prawo do wysyłania przedstawicieli dyplomatycznych (ius legationis activum).
Prawo do przyjmowania przedstawicieli dyplomatycznych (ius legationis passivum).
Określenie tego, komu przysługuje prawo legacji ma znaczenie o tyle, że posłowie wysyłani przez posiadających to prawo podlegają ochronie na gruncie PD.
Sytuacja posłów wysyłanych przez „hospodarów” naddunajskich
W napisanym w XIX w. podręczniku prawa dyplomatycznego, którego autorem jest Ch. de Martens (Guide diplomatique), znajduje się wzmianka, że posłowie hospodarów księstw naddunajskich nie są przedstawicielami dyplomatycznymi i nie korzystają z przywilejów dyplomatom przysługującym. Owe „księstwa naddunajskie” to prawdopodobnie Wołoszczyzna i Mołdawia, które jeszcze w I połowie XIX wieku formalnie stanowiły terytoria zależne Imperium Ottomańskiego. Prawo legacji, tak czynne jak bierne przysługuje:
Suwerennym państwom. Należy podnieść, że:
Na gruncie PM formalne uznanie za państwo m acharakter deklaratywny, tzn. że podmiot, który spełnia kryteria państwowości jest państwem niezależnie od tego, czy jest uznawane czy nie. Aczkolwiek dla skorzystania z ius legationis konieczne jest uznanie przez jedno przynajmniej państwo.
Przykład związany z Kosowem
Po ogłoszeniu niepodległości władze Kosowa skierowały listy do 192 państw świata domagając się od nich formalnego uznania. Pierwszym państwem, które uznało Kosowo (dnia 18 lutego 2008 roku) był Afganistan. To uznanie stanowi podstawę do wykonania przez Kosowo ius legationis activum w stosunku do Afganistanu. Państwom zależnym (niesuwerennym) prawo legacji zasadniczo nie przysługuje. W praktyce od tej zasady są jednak wyjątki.
RPA utrzymywała w latach 70' XX w. SD z bantustanem Transkei.
USA nawiązały SD z Indiami w lutym 1947 pomimo tego, że Indie ogłosiły niepodległość w sierpniu.
Południowa Rodezja (obecnie Zimbabwe) przed ogłoszeniem niepodległości utrzymywała wysokiego przedstawiciela w Londynie, który cieszył się przywilejami dyplomatycznymi.
Części składowe federacji korzystają niekiedy z ius legationis, o ile jest to zgodne z konstytucją federalną, np. Bawaria przed I wojną św.
Rządowym OM, np.:
ONZ
Art. 105 Karty Narodów Zjednoczonych
(1). Organizacji przysługiwać będą na terytorium każdego z jej członków takie przywileje i immunitety, jakie są konieczne do osiągnięcia jej celów. (2). Przedstawicielom członków Narodów Zjednoczonych i funkcjonariuszom Organizacji będą również przyslugiwały takie przywileje i immunitety, jakie są konieczne do niezależnego wykonywania ich funkcyj związanych z Organizacją.
(…)
… dyplomatycznych państw członkowskich.
Art. 20 Traktatu o Unii Europejskiej
„Misje dyplomatyczne i konsularne Państw Członkowskich oraz delegacje Komisji w państwach trzecich i na konferencjach międzynarodowych, a także ich przedstawicielstwa w organizacjach międzynarodowych współpracują ze sobą, tak aby zapewnić poszanowanie i wprowadzenie w życie wspólnych stanowisk oraz wspólnych działań przyjętych przez Radę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)