To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Upolitycznienie edukacji
polityka- podejścia dla zrozumienia obywatelstwa
podejście klasyczne- na podst. demokracji ateńskiej, nauka o dobrym i sprawiedliwym życiu, a tym samym jest to przedłużenie etyki. Sfera praksis- działanie etycznie, umocowane w zasadach normatywnych, w tym kontekście polityka nabiera zw. z edukacją. Potrzeba nam pewnych kompetencji do tego typu działania, żeby te kompetencje pozyskać niezbędna jest edukacja. Trzeba kształtować charakter, żeby powiązać kształt. charakter dla dobra indywidualnego.
podejście proceduralne- Polityka jako sztuka osiągania celów rządzenia. Jeżeli nie bierzemy pod uwagę normatywności to celem kształcenia staje się wyłącznie skuteczność. Polityka a edukacja:
apolityczna edukacja- ludzie maja się uczyć, a nie uprawiać politykę. Od XVIII w. do dziś to obowiązuje. edukacja upolityczniona- wprost, bezpośrednio, różne problemy. Może być obecna w kanonie lektur, akademiach, symbolice szkoły. U podstaw leży założenie że, kształtując młode pokolenie możemy ukształtować jego światopogląd. podejście traktujące jako proces immanentnie polityczny- polityczność stanowi zasadę myślenia o edukacji. Edukacja jest procesem społ. jest to praktyka, powołana do specjalnych celów. ad. 3
W edukacji kształtuje się człowiek. Demokracja klasyczna- równość polityczna, wszystkich obywateli. Kompetencje: czytać, pisać, ważyć argumenty, przemawiać. Trzeba było być obywatelem wykształconym i wówczas zdobywało się status obywatela.
demokracja przedstawicielska- jednostka przygotowana do odpowiedzialnego podejmowania wyborów, umiejętność rozróżniania. Demokracja rynkowa- funkcjonuje jak rynek, domaga się wyboru i przyłączenia. Rozpoznać ofertę polit. i opowiedzieć się po którejś z nich. Kompetencje- czytanie, pisanie.
W szkole uczymy się procedury i struktury ale gorzej z odpowiedzialnością, bo mamy swoich przedstawicieli. demokracja agonistyczna Chantal Mouffe- uzgadnianie interesów, posłowie uzgadniają miedzy sobą na co głosują, odbywa się głosowanie, coś przechodzi lub nie. A co z mniejszością? Wypowiadają się na temat swoich interesów, choć nie mogą zrealizować ich. Demokracja antagonistyczna tworzy miejsce dla wyartykułowania tych potrzeb, zwłaszcza dla mniejszości. Następuje przesuniecie w rozumieniu czym jest przestrzeń społeczna. miejsce publiczne to było miejsce- agora -na której debatowaliśmy. Prywatne to miejsce realizowania się przymusów, żeby żyć trzeba jeść, rozmnażać się itp. Przestrzeń publiczna- realizowanie telos, wolności, kwintesencja człowieczeństwa. XVIII w. zaczął zmieniać myślenie o publicznej.
Chantal uważa że ………..polega na tłumieniu artykulacji. Demokracja agonistyczna przekształca się w antagonistyczną - znika przestrzeń , w której się mówi o swoich sprawach.
(…)
… dzisiaj prywatne wylewa się w sferę publiczną. Zaczynamy uczestniczyć w tym co prywatne. A to oznacza, ze odsuwamy się jeszcze dalej od publicznego rozumianego jako debata, miejsce toczenia sporów. Część osób zaczyna znikać z pola widzenia. Np. bezdomni. Tam gdzie nie ma miejsca na debatę jest spór, konflikt. Kalo kagatis- wzór ateński
wzór liberała- musi umieć czytać, pisać i rachować
dzisiejszy wzór obywatela…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)