To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Unikalne dobra kultury vs reprodukowalne dobra kultury
● Unikalne dobra kultury są wyprodukowane w jednym egzemplarzu, a ewentualnie sporządzone kopie nie są identyczne z oryginałem i nie mają jego wartości (tak jest w
przypadku obrazów lub rzeźby).
● Reprodukowalne dobra kultury są to takie dobra, z których można wykonać
pełnowartościowe kopie, osiągając przy tym korzyści skali. Takimi dobrami są między
innymi produkty branży fonograficznej, filmowej.
Rynek unikalnych dóbr kultury ma generalnie charakter elitarny, handel nimi organizowany jest na aukcjach, z wykorzystaniem agentów dystrybucyjnych, dealerów dzieł sztuki, etc.
● Unikalne dobra kultury wykorzystywane są często - ze względu na swoją wartość - jako inwestycje gotówkowe, mające przynieść określony dochód, co może mieć dodatkowy wpływ na zachowanie ich cen.
● Rynek reprodukowalnych dóbr kultury ma charakter masowy, jako że koszt sporządzenia kopii z oryginalnego produktu jest niewielki i z reguły niższy od kosztów dystrybucji i promocji.
Ekonomiczne cechy aktywności twórczej
● produkcja zazwyczaj polega na wytworzeniu oryginału (co jest kosztowne), z którego
wytwarzane są kopie (co kosztuje niewiele)
● produkuje się doznania (experience goods) - dobra charakteryzujące się tym, że zadowolenie z ich konsumpcji jest wysoce subiektywne, trudno mierzalne, nieuchwytne; w konsekwencji przemysły kultury mają ograniczone możliwości badania rynku, co pociąga za sobą dużą niepewność dotyczącą ewentualnego powodzenia sprzedawanych produktów;
● praca zorganizowana jest w sposób nieformalny, często w niewielkich jednostkach powiązanych ze sobą w luźny sposób; częściej spotykaną formą umów są kontrakty niż praca na etat; praca wymaga częstego kierowania się trudno mierzalnymi kompetencjami, takimi jak instynkt, co wynika między innymi z trudności z przewidzeniem preferencji konsumentów;
● istnieje bardzo duża konkurencja na rynku dóbr kultury i rozrywki (nawet jeśli rynek ma formę oligopolistyczną), konsument ma bardzo duże możliwości wyboru różnych produktów; często konkurują ze sobą produkty tej samej firmy (np. dylemat konsumenta: „iść na koncert czy do kina”);
● produkty przemysłów kreatywnych są niemal nieskończenie zróżnicowane, a
na rynku funkcjonuje bardzo wiele marek
● przedsiębiorstwa przemysłu kulturalnego konkurują ze sobą nie tylko o ograniczony dochód konsumenta, ale również o ograniczone źródła przychodów reklamowych, ograniczony czas wolny konsumentów oraz ograniczone zasoby zdolnej, kreatywnej, wykwalifikowanej siły roboczej (np. artystów);
● istnieje kolektywny proces produkcji, w którym uczestniczą jednostki posiadające często odmienne wizje ostatecznego produktu, jak również zróżnicowane umiejętności, które trzeba
(…)
… się największą popularnością, w związku z czym nieodłącznym elementem funkcjonowania przemysłów kultury jest podejmowanie prób znalezienia balansu pomiędzy obydwoma dążeniami;
● istnieje możliwość oferowania tej samej zawartości (dzieło artystyczne) w różnych formatach (np. płyta CD, kaseta, plik muzyczny, zawierające dokładnie te same utwory);
● zachodzi konieczność koordynacji różnych rodzajów działalności…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)