To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Umacnianie władzy (1957-1966)
Obejmując rządy Gomułka był w trudnej sytuacji. Społeczeństwo oczekiwało od niego, ze jego działanie spowodują poprawę warunków życiowych oraz poszerzenie wywalczonej sfery wolności, natomiast aparat władzy chciał przywrócenia dawnej, dominującej w państwie pozycji. Kierownictwo radzieckie drażniły gesty Gomułki wskazujące na jego chęć zajęcia partnerskiej pozycji wobec Moskwy. W partii nadal obowiązywał centralizm demokratyczny, zapewniający kierownictwo pełną podległość niższych instancji. Podstawowym instrumentem sprawowania przez partię kierowniczej roli jest system nomenklatury. Gomułka odrzucił terror jako metodę sprawowania władzy, pozwalał jednak na stosowanie represji policyjno-sądowych w sposób ograniczony. Gomułka miał dobre rozeznanie w zagadnieniach polityki międzynarodowej i umiał przewidywać rozwój sytuacji. W tych sprawach kierował się polską racją stanu, z tego względu obawiał się porozumienia ZSRR I RFN, mogącego doprowadzić do rewizji zachodniej granicy.
W polityce wewnętrznej Gomułka kierował się pragmatyzmem. Nie był przeciwnikiem tworzenia spółdzielni produkcyjnych na wsi, ale uważał, że powinno się to odbywać na zasadzie dobrowolności. Zdawał sobie sprawę, że siłą Kościoła opiera się na religijności społeczeństwa, odmawiał mu jednak prawa działań pozwalających na poszerzenie wpływów tej instytucji.
Braki w wykształceniu nadrabiał lekturą. Znał wiele szczegółów, ale gubił się w sprawach ogólnych. W kontroli nad gospodarką wykazywał szczególny konserwatyzm i strach przed eksperymentowaniem. Przejął kompetencje Cyrankiewicza. Cechował go autokratyzm, nie dopuszczał żadnej krytyki ani rad nawet ze strony najbliższych przyjaciół. Często narażał się na śmieszność z tego powody, gdyż wydawało mu się iż zna się na wszystkim. Wiosną 1957r.w niektórych przedsiębiorstwach zaczęły wybuchać strajki. W marcu od warsztatów odeszły robotnicy Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Bydgoszczy, domagając się 50% podwyżek. Gomułka odmówił i zagroził stłumieniem strajku. Latem 1957,strajki wybuchały w zakładach w różnych miejscowościach. 12-14.09.1957, strajk zorganizowali łódzcy tramwajarze, do jego stłumienia zostały użyte siły porządkowe. Wiele uwagi Gomułka poświecił podporządkowaniu prasy. Zlikwidowano kilka czasopism. Nastąpiły zmiany w redakcjach m.in. „Trybuny Ludu”, „Sztandaru Młodych”, „Nowej Kultury”, „Przeglądu Kulturalnego”. usunięto redaktorów naczelnych „Życia Gospodarczego”, „Dookoła świata” 2.10.1957r,pismo „Po prostu” zostało zawieszone. Decyzja ta doprowadziła do wiecu studenckiego na Politechnice Warszawskiej, a później 5-dniowych zamieszek, w których doszło do starć demonstrantów i policji. Na znak protestu przeciwko ograniczaniu przez kierownictwo partii wolności słowa wystąpili wówczas z PZPR m.in. Jerzy Andrzejewski, Stanisław Dygat, Jan Kott, Adam Ważyk.
(…)
… dochodziło do rozruchów ulicznych. 27.04.1960 r. w Nowej Hucie wybuchły walki pomiędzy tłumem wiernych a oddziałami ZOMO, próbującymi usunąć postawiony krzyż na terenie gdzie miał zostać wybudowany kościół.
W Polowie 1959r władze zdecydowały się na reaktywowanie ruchu ”księży patriotów”, sytuując ich przy zarządach Caritasu.
18.11.1965r orędzie z zaproszeniem na obchody uroczystości tysiąclecia…
… Gomułki problemem równie ważnym jak ograniczenie wolności mediów było zdyscyplinowanie aparatu partyjnego. Dążył on do odtworzenia jedności partii poprzez likwidację istniejących w jej szeregach rozbieżności ideologicznych, które określał jako rewizjonistyczne (puławianie) i dogmatyczne(natolińczycy). Przez rewizjonizm rozumiano wszelką krytykę mechanizmów na których opierała się partia ( głównie…
…, natomiast zaczęto je zbierać pod listem popierającym politykę państwa (złożyło je ponad 600 literatów).
W październiku 1964rdwaj pracownicy Uniwersytety Warszawskie, członkowie PZPR Jacek Kuroń i Karol Modzelewski przygotowali obszerny tekst, w którym z pozycji marksistowskich przeprowadzili globalna krytykę panującego w Polsce systemu. Piętnowali partyjną biurokrację i niewydolną gospodarkę, wzywali…
… z zakresu politologii autorstwa Feliksa Grossa, wybitnego polskiego uczonego pracującego w USA.
Duże poruszenie w środowisku byłych reformatorów partyjnych i wśród intelektualistów wywołała tajemnicza śmierć Henryka Hollanda, socjologa i działacza puławian. Oskarżony o przekazanie na Zachód poufnych informacji na temat okoliczności śmierci Berii, w trakcie rewizji w mieszkaniu przeprowadzonej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)